Atropa - Theater Utrecht & Toneelhuis & St. Naomi Velissariou

‘De paradox der vrede is dat ze veroverd moet worden. Met geweld …’ Vanuit die invalshoek delft Tom Lanoye in Atropa naar de oorsprong van oorlog en geweld. Velissariou benadert de tekst als een intersectionele tragedie op techno en rap.
De taboes van een generatie die gekenmerkt wordt door haar zucht naar emancipatie, laat zij bezingen in pompende beats en messcherpe poetry.

Griekse vrouwen komen in aanraking met Trojaanse vrouwen, die na de bezetting van hun stad de dood verkiezen boven een leven in onderdrukking. Het is aan de enige man om de waarden van de overlevenden overtuigend te verdedigen.


Tom Lanoye schreef ‘Atropa. De wraak van de vrede.’ in 2008. Het stuk ging in datzelfde jaar in première op het festival van Avignon in een regie van Guy Cassiers. In 2012 won Lanoye de prijs voor podiumteksten, omdat hij in Atropa ‘zoekt naar de wortels van het kwaad dat oorlog en geweld heet’ en daarbij ‘het spel van de macht analyseert’, aldus de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. In de versie van Velissariou is Atropa een tragedie zoals zij bedoeld is: een talige viering op muziek, ter ere van hedendaagse goden.


*Intersectionaliteit (ook wel kruispuntdenken) is het fenomeen dat "maatschappelijke ongelijkheid zich voordoet langs verschillende assen, die elkaar snijden"; de notie dat individuen in een samenleving discriminatie en onderdrukking ondervinden op grond van een veelvoud van factoren.