Zoveel passioneel en treurig blauw 

Over Al het blauw van Peter Terrin (2021)

De jongste roman van Peter Terrin voert ons terug naar de jaren 80 van de vorige eeuw. Naar het café, of cafetaria van een zwembad met een jukebox en een biljart, waar ook de dorpsjeugd nog verzamelt, naar de cassettebandjes in de blitse auto’s of in een tweedehandse Mazda, naar een eerste popconcert op een weide, naar een arbeidershuis met linoleum op de overloop en naar een heimelijke, passionele liefde tussen de barvrouw Carla (41) en de adolescent Simon(19).
Simon (19) onderscheidt zich van zijn dorpsvrienden door zijn afstandelijke beheerstheid. Met zijn vriend Marc bezoekt hij een paar keer per week het café, veel andere gelegenheden zijn er niet in het dorp. Thuis wacht hem telkens een liefdevolle, maar overbezorgde moeder op.
Carla is 41, kinderloos en houdt de bar van het zwembad open. Ze voelt zich door Simon aangetrokken, in hem vindt ze wat zij bij haar man John, een onbehouwen vrachtwagenchauffeur, die zijn onrust met losse handen vertaalt, niet vindt.
Tussen Simon en Carla, die hem zonder protest verleidt, ontspint zich een vurige en geheime relatie. Ze ontmoeten elkaar in het nachtelijke zwembad, in de duinen, in de Mazda tijdens de avond- en nachtritten van trucker John. Voor Simon zowel als voor Carla betekent hun relatie een soort loskomen, een uitbreken uit de dagelijkse sleur en een voorspelbaar leven van werk- huisje- tuintje.
Simon, hoewel een knappe student, onderbreekt bruusk zijn studie, Carla ziet in zijn jeugdigheid de kans op een nieuw begin.
Tegen de sfeer van de tweede helft van de jaren 80, na de ramp met de Herald of Free Enterprise- terloops vermeld- groeit de adolescent Simon uit tot een man. Niet enkel in zijn passionele relatie met Carla, maar ook in het doorprikken van zijn argeloosheid. Zo neemt Pieter, een kunstminnende en kustzinnige fotograaf hem mee naar een tentoonstelling in Parijs, waarna hij een fotoshoot met Simon plant in Normandië. Voor de lezers is het duidelijk dat Pieter al langer een homofiele belangstelling voor Simon heeft, zo niet voor Simon zelf. Hij besluit er over te zwijgen, zoals hij zwijgt tegenover zijn vriend Marc over zijn relatie met Carla.
Voor de sfeer zorgen ook de drinkpartijen, de obscure ‘verzekeringsmaatschappij’, waarvoor Simon met veel menselijk inzicht en een vlotte babbel zonder probleem klanten wint.
De liefde tussen Simon en Carla is oprecht van beide kanten, maar terwijl je leest voel je een groeiende dreiging. Peter Terrin start het verhaal met een kort tafereel waarin een jongen in de vroege ochtend een man in het midden van een fabrieksterrein ziet liggen. Hij aarzelt om te helpen of dit te melden, hij dreigt te laat te zijn op zijn vakantiejob. Dit tafereel komt pas in het laatste deel van de roman terug, wanneer de lezer zelf een conclusie kan trekken.
In de roman wisselen de personages net genoeg om je even te verplaatsen en op een andere manier naar Simon of de situatie te kijken. De uitgepuurde stijl en de ingehouden woorden zeggen meer dan uitgebreide beschrijvingen. De groei van een adolescent en de passie van een liefde, gemengd met de tristesse van een dreigend verloren leven, weerspiegelen zich in de verengde kijk op het blauwe nachtelijke zwembad.
Een bijzondere taal-roman, met een inhoud om te laten bezinken en om over na te denken, al was het maar over al dan niet opgelegde keuzes in het leven. En ook over hoe je het lot al dan niet ondergaat of vlucht, dat ook.