Nieuwe favoriet

In Londen, 1827, ontmoet Charlotte Sutherland een mooie jonge weduwe genaamd Sabine Boucher. Ze raken steeds meer en meer bevriend en worden onafscheidelijk. Sabine belooft Charlotte een beter leven. Maar Charlottes leven wordt eindeloos, gevuld met liefde en veel honger. Ze proberen dan samen te leven, maar Charlotte merkt dat Sabine toch niet zo’n fijne vrouw is. Wat later, in Boston, 2019, studeert Alice Moore aan Harvard University, het is haar eerste jaar. Na een wilde nacht met een mysterieuze vrouw, wordt ze wakker met een onverzadigbare honger en zonder hartslag… Ze besluit op jacht te gaan naar de bloedmooie vrouw. Maar ze heeft enkel een foto op haar telefoon en een naam op een post-it: Lottie.

Een ongelooflijk goed fantasy verhaal, in het jasje van “Het onzichtbare leven van Addie LaRue”, maar dan toch anders. In dit boek zijn namelijk vampiers een belangrijk element, maar niet dusdanig dat de hele focus ligt op “ik ben een vampier en wat doe ik om mijn oneindige leven te vullen”. Het is echt meer dan dat. Het heeft dezelfde sfeer als “Addie LaRue”, maar dan toch met net dat tikkeltje meer spanning. Het tempo ligt een beetje hoger, maar ligt toch ook in dezelfde lijn.

Ik heb eigenlijk echt niets negatiefs te vertellen over dit boek. Een zwak punt bij mij zijn vampiers dus daarmee had Schwab me al volledig in de ban. En dan nog eens een verhaal die hetzelfde aanvoelt als mijn favoriet boek “Het onzichtbare leven van Addie LaRue”?! Enkel bonuspunten dus. Schwab heeft denk ik gewoon terug opnieuw een favoriet geschreven voor mij.

Je volgt aanvankelijk twee perspectieven, die van Charlotte en Alice. Het duurde wel even voor ik doorhad wat de twee nu met elkaar te maken hadden, of ze überhaupt wat gemeen hadden met elkaar. De ontknoping kwam dan ook bij mij als een verrassing aan.

“Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond” is een boek dat in het begin al aanvoelde als een vijf-sterrenboek. Ik hou intens van dit verhaal met een tempo die ik nog niet veel ben tegengekomen, queer vampieren en een uiterst perfecte schrijfstijl. Dat vind ik toch. Het is er echt eentje die op mijn favorieten van 2025 komt te staan.