Waargebeurde onopgeloste moordzaak
Voor wie houdt van waargebeurde romans in journalistieke stijl is De Damiaanhoeve een aanrader. Deze nieuwe roman van Chris De Stoop ligt helemaal in de lijn van z’n vorige boeken “Dit is mijn Hof” en “Het boek Daniël” die zich ook afspelen op het platteland en maatschappelijke problemen blootleggen. Als boerenzoon heeft De Stoop veel empathie voor de problemen van de kleine familiale landbouwbedrijven. In de vorige romans ging het ook telkens over een persoonlijk familieverhaal en was zijn betrokkenheid groot.
In deze nieuwe roman gaat het over een onopgeloste moordzaak in de Maasvallei. Dit keer stelt de auteur zich op als een onderzoeksjournalist die de zaak wil uitspitten om zo mogelijk klaarheid te scheppen in het mysterie van de brand en de moord in de Damiaanhoeve. We krijgen mooie natuurbeschrijvingen en een nostalgische terugblik op de rijke voorgeschiedenis van deze merkwaardige grensstreek. De Maas is hier de grens tussen België en Nederland en doordat de meanders van de Maas zich in de loop der tijden verplaatsen, liggen sommige oude hoeves eerst op Nederlands grondgebied en later op Belgisch grondgebied. Zo ook de historische Damiaanhoeve.
In augustus 2018 komt Bert thuis en vindt z’n vrouw Gerty stervend op de grond in de brandende Damiaanhoeve. Hij sleept haar naar buiten en probeert haar nog te reanimeren, maar helaas. Al gauw wordt duidelijk dat Gerty brutaal vermoord is met verscheidene messteken en dat er daarna brand gesticht is. Het onderzoek volgt verschillende sporen, maar die leveren niets op. Twee jaar later wordt Bert plotseling gearresteerd en verhoord. Hij wordt verdacht van de moord op z’n vrouw. Hij belandt in de gevangenis. Zowel voor z’n kinderen als voor hemzelf is dit een tweede traumatische ervaring. De Stoop beschrijft met veel empathie de gevoelens van de familie. Het gerecht slaagt er niet in om bewijzen te vinden voor de verdachtmaking. De gerechtelijke procedure blijft aanslepen en de tegenexpertise en nieuwe sporen leveren aanvankelijk niets op. Tot Bert uiteindelijk wordt vrijgelaten bij gebrek aan bewijs…
De Stoop verdiept zich grondig in deze zaak en kan zijn sympathie voor Bert niet verdoezelen. Hij laat het aan de lezer over om tot een besluit te komen. Ondertussen krijgen we geen fraai beeld van de werking van het gerecht. Dit boek haalt mijns inziens niet het niveau van Dit is mijn Hof en van Het boek Daniël , maar is toch de moeite waard om te lezen.
