Een rijkdom van meeslepende verhalen met boeiende samenhang
Dit is een klepper van een roman die terecht meer dan één literaire prijs gewonnen heeft! Laat je niet terugschrikken door de 655 bladzijden: voor wie dat een beetje te veel vindt, is er het goede nieuws dat het boek eigenlijk bestaat uit 11 verschillende verhalen die vrijwel los staan van elkaar en afzonderlijk kunnen gelezen worden. Uiteraard zijn er inhoudelijke linken en verwijzingen tussen die elf verhalen en dat is nu net het boeiende om te ontdekken hoe ze inhoudelijk en thematisch met elkaar verbonden zijn.
De 11 verschillende vertellers bestrijken een chronologische tijdspanne van zowat twee eeuwen: de 19de en de 20ste eeuw. Persoonlijk was ik het meest geboeid door de verhalen uit de 19de eeuw, de grootste eerste helft van de roman. Je krijgt een prachtig beeld van de Victoriaanse samenleving in Engeland met grote sociale tegenstellingen tussen rijk en arm en de ondergeschikte situatie van de vrouw. Het enige recht dat meisjes hebben is het weigeren van een huwelijksaanzoek – verder moeten ze als dochter hun vader gehoorzamen en als ze gehuwd zijn hun echtgenoot.
Thematisch gaat het vooral over diepere en donkere levensvragen in verband met de Dood, het Leven na de Dood, de zin van het leven, doodsverlangen enz. In de 19de spelen religie en bijgeloof een grote rol. En natuurlijk ook de grote (kinder)sterfte door besmettelijke ziekten zoals tering. Het beeld van de 19de eeuw is dus niet bepaald rooskleurig en toch spelen diepmenselijke (familie)relaties en waarachtige liefdes een belangrijke rol in deze roman. Opvallend is daarbij dat de band tussen zussen heel hecht is (In sommige verhalen wordt zelfs een incestueuze band gesuggereerd).
En nu het raamverhaal of “de kapstok” waaraan alles min of meer refereert. In Yorkshire groeien de 5 zussen Drayden moederloos -moeder stierf in het kraambed - op als domineedochters. Ze leven geïsoleerd en ze vereenzamen als de oudere zussen kort na elkaar sterven en de jongste drie op zichzelf zijn aangewezen. Als uiteindelijk ook Heleen sterft, de lievelingszus van Elisa May, gaat het helemaal mis met haar… Wat de twee overblijvende zussen nog enigszins recht houdt, is het schrijven van gedichten, brieven dagboeken en romans. Dit is een ander belangrijk thema van de hele roman: de literatuur in de brede zin van het woord (In die tijd is het niet vreemd om bijna elke dag een brief te schrijven – enige vorm van communicatie met de buitenwereld!) . Dit raamverhaal is gebaseerd op het leven van Charlotte en Emily Brontë ( Wuthering Heights) Doorheen de roman staan trouwens fragmenten van gedichten van Emily Brontë die Anjet Daanje naar het Nederlands heeft vertaald. (Achteraan in het boek vind je de Engelse oorspronkelijke gedichten).
Door de merkwaardige structuur kom je met mondjesmaat meer te weten over het leven van de zussen Drayden die elk één bijzondere roman geschreven hebben. Pas na hun dood werden ze daardoor beroemd en ontstaat er een soort van mythevorming rond de mysterieuze dood van Elisa May . Tot daar de inhoud … nog nooit las ik een roman met zoveel namen, geboortedata en sterfdata, halve stambomen en plaatsnamen… wat een prachtige fictieve wereld heeft de auteur geschapen! Je zou bijna geloven dat ze allemaal echt geleefd hebben. Laat je meenemen in deze fictieve levens en geniet ervan… ook als je het boek niet helemaal uit krijgt, is dit avontuur zeker de moeite waard .
Synopsis
Elf personen vertellen het verhaal van een Britse schrijfster van een uitzonderlijke roman, die in de loop van de honderdzeventig jaar na haar dood de erkenning vergaart die zij tijdens haar korte leven moest ontberen.