Komisch ontroerend
Tijdens de les Nederlands kwam dit boek aan bod. De meeste van mijn medeleerlingen hadden dit boek reeds gelezen, dus ik kon niet anders dan hem uitproberen. Wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Dit is tevens het eerste werk dat ik heb gelezen van Lanoye. Zijn werk schrikte me wat af, omdat ik om de een of andere reden bepaalde schrijvers link aan mekaar. Ik dacht dat het werk van Lanoye leek op dat van Brusselmans. Een schrijver waar ik minder fan van ben als het aankomt op inhoudelijke literatuur. Wat bleek is dat deze vergelijking verkeerd was.
In “kartonnen dozen” vertelt Lanoye over zijn jeugd. Hoe zijn passie voor literatuur en theater is ontstaan. Het boek vond ik vooral grappig. De manier waarop hij bepaalde trieste zaken op een grappige manier kan verwoorden is subliem. Zo gaan er enkele passages over de werking binnen de school waar hij studeerde en leefde. ‘S ochtends bij het wassen moesten ze elk in een cabine stappen met een stuk zeep, vervolgens liepen de nonnen met hetzelfde washandje alle cabines af om de leerlingen in te zepen. Hilarisch en vreemd tegelijk.
Ook gaan er heel wat stukken omtrent de seksuele exploratie van Lanoye. Zo wordt hij verliefd op een man en bespreekt hij uitgebreid zijn manier van zelfbevrediging. Wat markant is, is dat hij open en bloot beschrijft hoe zijn liefdesleven met de man verliep terwijl dit nog een groot taboe was indertijd.
Naast het inhoudelijke aspect heb ik ook zeer genoten van Lanoye’s schrijfstijl. Die man schrijft zo mooi. Stiekem ben ik jaloers op zijn woordgebruik. Archaïsche woordenschat blijft me fascineren.
Welke boeken raden jullie aan van deze auteur?
