eerste boek van een schitterende serie
1995, Kate Marshall is een veelbelovende jonge rechercheur die werkt bij de Londense politie. Gans haar team is in de ban van de Kannibaal van Nine Elms ofwel Operatie Hemlock wat de officiële naam van de zaak is. De Kannibaal ontvoert jonge vrouwen, waarna hij hen op gruwelijke wijze vermoord. De lichamen worden teruggevonden met stukken vlees uit hun rug gebeten.
Het lijkt Kate voor de wind te gaan zowel op professioneel vlak als privé. Zo hangt er hangt namelijk ook romantiek in de lucht tussen haar en haar baas Peter Conway. Wanneer Kate eindelijk denkt de dader te hebben ontmaskert loopt het allemaal uit de hand en er komt een groots schandaal met Kate in de hoofdrol. Uiteindelijk blijft zij getraumatiseerd achter.
2010, vijftien jaar later, doceert Kate criminologie en heeft ze haar leven bijna terug op rails gekregen. Maar dan contacteert Malcolm Murray haar met een bijzonder verzoek. Hij roept haar hulp in om zijn verdwenen dochter Caitlyn, die in 1990 verdween, terug te vinden.
Bovendien lijkt er ook nog eens een copycat aan het werk te zijn die de moorden van de Kannibaal van Nine Elms probeert na te bootsen. Hierdoor worden er bij Kate oude wonden geopend.
Zonder gezicht is de nieuwe thriller van Robert Bryndza die we allemaal kennen van zijn Erika Foster-serie. Toen ik hoorde dat er een nieuwe serie van hem zou verschijnen was ik alvast zeer benieuwd. Zijn thrillers zijn steeds tot in de puntjes uitgewerkt door een diepgaande research. Ja, ik ben een van die lezers die vindt dat een verhaal moet kloppen en bovendien ook realistisch moet zijn. Wanneer er ook maar het kleinste elementje niet juist lijkt is dit voor mij een enorme afknapper. Robert Bryndza is voor mij een van de auteurs die er voor zorgt dat zijn verhalen steeds realistisch zijn en waarbij ook alles klopt: straatnamen, feiten, etc… hierdoor geniet ik dan ook enorm van zijn boeken.
Voor Zonder gezicht heeft de auteur wederom een diepgaande research gedaan, zelfs het kleinste detail is een perfecte weergave van de werkelijkheid. Zo zal hij bijvoorbeeld niet de gekende herdershond gebruiken als politiespeurhond maar een Cavalier King-Charles Spaniël wat toch correcter beeld weergeeft van de werkelijkheid.
Robert gebruikt in deze nieuwe serie een rijke beeldende taal die zorgt dat je in het verhaal wordt opgezogen en hoewel het het eerste boek is van een nieuwe serie met heel veel nieuwe personages slaagt hij erin om toch al te zorgen voor veel diepgang. Kate is een interessant personage, ze probeert nog steeds het verleden te verwerken en komt hierdoor soms wel in bepaalde verleidingen die de auteur op een verhelderende manier omschrijft. Zij is enerzijds een vrouw met ballen en anderzijds heeft ze af en toe een emotionele dip, hierdoor wordt haar personage alleen maar menselijker en realistischer. Als lezer is het haast onmogelijk om niet van haar te houden en lijkt het alsof je je bijna helemaal in haar huid kruipt. Maar niet alleen Kate leren we goed kennen, ook de dader leren we goed kennen. Dit geeft soms toch wel enkele kippenvel momentjes, gezien de gruwelijkheden die hij uitvoert op zijn slachtoffers.
Robert Bryndza zal ook bijzondere aandacht besteden aan de relaties tussen de verschillende personages. Zo is er de bijzondere band tussen Kate en haar assistent Tristan. Er lijkt toch wel een bepaalde wisselwerking tussen hen te zijn en ik ben al benieuwd of we in de volgende boeken meer over Tristan te weten zullen komen. Maar ook de band tussen Kate en haar zoon is bijzonder, alsook die tussen de Kannibaal van Nine Elms en zijn moeder. Enig puntje van kritiek hier is het gemis van een verdere uitwerking over de relatie van de Kannibaal en zijn moeder in het verleden. De auteur heeft hier een aanzet voor gegeven in zijn verhaal, maar gaat er dan uiteindelijk niet verder meer op in.
Robert weet zijn lezers wederom van het begin tot het einde te boeien door vanuit verschillende perspectieven zijn verhaal te brengen en verscheidene onverwachte wendingen aan zijn verhaal toe te voegen. Sommige scènes worden bovendien zo expliciet en realistisch verteld dat je toch wel eventjes moet slikken. Gevoelige lezers zullen waarschijnlijk toch wel wat problemen ondervinden om hun maaginhoud te kunnen inhouden.
Verwacht geen herhaling van het concept van de Erika Foster-serie, zowel het verhaal als de schrijfstijl is anders en voor mij lijkt het wel alsof Robert Bryndza zichzelf overtroffen heeft. Zonder gezicht is een sublieme thriller die smaakt naar meer, veel meer. Moest het kunnen dan scoor ik deze geen vijf maar zes sterren! Vijf welverdiende sterren *****
https://perfecteburen.nl/review/zonder-gezicht-robert-bryndza/