Maak kennis met redactielid Charlotte
De afgelopen weken lieten we jullie kennismaken met onze nieuwste redactieleden. Zij zullen de komende tijd heel wat schrijven over boeken en literaire activiteiten in Brugge. Ondertussen zijn we al aan de laatste voorstelronde gekomen. Vandaag maak je kennis met Charlotte!
Charlotte aan het woord
In De drie biggetjes, het allereerste prentenboekje dat ik las, stond een woord dat ik maar vreemd vond, want ik las het met een doffe e: ‘omgeving’. Ik cirkelde eromheen, benieuwd wat het kon betekenen. Uiteindelijk liet ik het raadsel maar bestaan.
En ja, nu ik erop terugkijk, dat is nu precies wat lezen creëert: een omgeving waarin je kunt vertoeven, weg kunt drijven, verdwijnen zo je wil. Schrijvers plukken een verhaal uit de lucht (of uit hun ziel) en geven dat vorm, kneden het met taal. Wij volgen. Wij genieten, wij lijden of lachen mee. Een fascinerender tijdverdrijf ken ik niet. En fictie kent geen grenzen. Schrijvers katapulteren je naar andere levens, tijden of plaatsen.
Boeken zijn ook een aanwezigheid. Het stenen gezicht op de kaft van Alkibiades blijft je vanop zijn plank onverstoorbaar aankijken, ook al heb je het boek al twee jaar uit. Ook buiten je boekenkast sijpelen dichtbije en verre echo’s uit literatuurland door. Als iemand je zegt dat je wel op Madame Bovary lijkt, dan weet je hoe laat het is. Achter elke Dr. Jekyll zit een Mr. Hyde. Shame, where is thy blush, treffender dan Hamlet verwoord je je afgrijzen niet.
Maar ‘omgeving’ betekent natuurlijk ook de kruisbestuiving die ontstaat op het ogenblik dat mensen hun ervaringen met boeken delen. Niets wat verbindender werkt dan lezen.
Mijn deelname aan de redactie van Brugge Leest valt niet zomaar uit de lucht. Voor ik stadslezer werd, maakte ik literatuurlessen voor handboeken en probeerde ik mijn klassen de schoonheid – en de noodzaak – van literaire teksten te leren zien. Als amateur-regisseur leerde ik wat in, maar ook tussen de regels leeft. Lees (speel) maar, er staat niet wat er staat.
Als lid van het Lezerscollectief leid ik of neem ik deel aan SamenLeesgroepen. Niet zelden opent dit mij de ogen: wat een tekst allemaal kan losmaken! En hoe verschillend -en ook weer gelijk - we als mensen toch zijn. Verder ben ik actief in leesclubs en geef ik voorleessessies aan jonge kinderen. Eigenlijk is dat laatste nog het zaligste: hun verbeelding prikkelen is fijn – fictie en realiteit lopen bij hen nog zo verfrissend dooreen. En niet onbelangrijk: hen laten smullen van taal, het ritme, de kleur en de klank van woorden.
Proberen dus maar, dat verhaal over die drie biggetjes. Misschien komen er scharen enthousiaste lezers uit voort. Brugge Leest kan er alleen maar wel bij varen…
Tekst: Charlotte Hardeman
