Zacht en ontroerend relaas van Bo's laatste zomer
Ik vind dit een ontroerend mooi en zacht relaas van de laatste zomer van een oudere man. Langzaam, met telkens kleine, maar o zo fijne slokjes heb ik dit boek gelezen. Het woord 'gesavoureerd' schiet me te binnen, maar dat durf ik haast niet te schrijven. Als lezer zit je in het hoofd van de 89-jarige Bo. Je gaat niet alleen mee in zijn gedachtegang, je voelt ook met hem mee. Dankzij het dagboek van de thuiszorg krijg je het verhaal ook deels vanuit een ander perspectief te lezen.
De korte hoofdstukken zijn ideaal voor een boek op het nachtkastje. Je legt het telkens neer wanneer het je het best past. Hoe verder het verhaal vorderde, hoe meer ik het naderende slot vreesde. Zoals te verwachten is ook dat op een fijnzinnige manier beschreven. Pakkend en toch ook troostend en warm als je zelf al afscheid genomen hebt van je meest dierbaren.
