Het leven van vader en zoon

Armin is een jonge man die samen met zijn nieuwe vriendin Ellen een kindje wil krijgen. Na een lange tijd proberen, zonder resultaat, besluiten ze samen professionele hulp te zoeken in het ziekenhuis. Armin snapt niet goed wat er mis is, want hij heeft reeds een zoon van dertien jaar, Bo.

‘U bent onvruchtbaar. En daar is niet alleen niets aan te doen, het is bovendien, en ik besef dat dit een schok zal zijn, altijd zo geweest.’

Van de ene dag op de andere dag kom je te weten dat je zoon, helemaal niet je zoon is. Bovendien is de enige persoon die een uitleg kan geven, overleden. Wat doet zoiets met een mens? Hoe vertel je aan je zoon dat je eigenlijk zijn vader niet bent en vooral wie is zijn vader dan wel?

Het thema vaderschap staat in dit boek centraal. De passievrucht is een heel mooie en gevoelige beschrijving van het onbegrip van Armin. Enerzijds doet de auteur dit uitstekend aan de hand van de gevoelens van het hoofdpersonage. Anderzijds bevat het verhaal vele flashbacks. Hierdoor krijg je een perfect beeld van de relatie tussen Armin en Monika. Zo heb je snel door dat er heel wat meer aan de hand was toen Monika nog leefde. Precies die flashbacks en de onwetendheid wie de echte vader is, is wat mij zo intrigeerde.

Op het moment dat je eindelijk denkt te weten hoe de vork aan de steel zit, krijgt het verhaal een onverwachte wending.