Een stuk vergeten WOII - geschiedenis. (voor mij toch)

Dit is het 1ste boek van Ruta Sepetis en ik werd meegesleept van de 1ste pagina tot en met de laatste. Net zoals het vorig boek 'Salt to the sea' vertelde de auteur over een stuk geschiedenis van WO II waar ik niets van wist en het liet me met een gevoel achter dat ik er meer over wou weten.
Lina, Elena en Jonas hebben zo'n sterke familieband, die helaas erg wordt getest tijdens de vele beproevingen. Het toont welke offers er nodig zijn om gewoon al te kunnen overleven en toont ook de veerkracht van de mensen.
Het verhaal geeft de lezer een inkijk in wat de slachtoffers doorstonden, hun tocht, de werkkampen,...maar ook de verbondenheid tussen de slachtoffers.

De nota van de auteur aan het einde van het boek bleef me in haar greep houden, iets meer dan het verhaal zelf. Het is hartverscheurend dat dit deel van de geschiedenis zo veel tijd nodig had om te eindigen, dat deze mensen zo lanf moesten lijden.

Geschiedenis speelt een grote en belangrijke rol in onze levens en het is belangrijk en nodig dat we dit niet vergeten. Als we onze verhalen, ons verleden, blijven delen, dan zal de geschiedenis op haar beurt niet vergeten worden.

And last but not least: de auteur had belangrijke en persoonlijke connecties met het verhaal, omdat haar familie er ook door geleden heeft. Ruta Sepetis heeft enorm veel research verricht, zoals in haar ander boek, en dat zorgt voor meer verbondenheid met het verhaal.

Ik denk dat dit een boek is dat gelezen moet worden. Een boek over liefde, familie, overleven en geloven.