Zoekend naar een wil in oorlogstijden

Wil, geschreven door Jeroen Olyslaegers, verscheen in 2016, maar speelt zich af in de tweede wereldoorlog. In het boek kruipen we in het leven van Wilfried Wils.

Het boek begint meteen met medias res. We keren terug naar januari 1941. Het waren moeilijke tijden en Wilfried probeerde te overleven als hulpagent in Antwerpen. Samen met zijn kameraden werd hij onder druk gezet door de Duitsers; ze werden verplicht om Joden op te sporen. Hij wilde een beroemde dichter worden, maar hij wijkt af van zijn dromen doordat hij zijn geliefde ontmoet, Yvette. Hij kon bij haar zijn dichterlijke vrijheid niet inlossen. Zelf gebruikt hij als pseudoniem Angelo, zodat hij de innerlijke dichter in hem kan beschermen. De broer van Yvette, tevens ook de kameraad van Wilfried, Lode steekt zijn nek uit voor de Joden. Jammer genoeg blijf de klopjacht ondertussen wel doorgaan, ondanks het verzet.
In het tweede deel begeven we ons in het heden. Nu merk je duidelijk dat hij de verhalen uit zijn leven navertelt aan zijn kleindochter, jaren na de oorlog. Vanaf dan krijgt het verhaal onverwachte wendingen, die je zonder twijfel zullen verrassen.

“Een plotse sneeuwval. Het doet me denken aan de oorlog. Niet vanwege de kou of ander ongemak, maar vanwege de stilte die de stad dan kort in haar klauwen heeft. Nu valt het met pakken uit de lucht. Het is nacht. (…)”

Wil is een indrukwekkende oorlogsroman, die zich vragen stelt rond het goede en het kwade doen. Het gaat hier niet zozeer om de oorlogshandelingen zelf. De naam van het boek is een mooie verwijzing naar hetgeen wat Wilfried wilt ten tijde van de oorlog. Hij zoekt zijn weg doorheen het goede en kwade.

Ik zou het boek aanraden, maar ook evenzeer afraden. Het is een goed boek, ik heb het graag gelezen en dankzij de onverwachte wendingen bleef ik steeds geboeid. Ondanks dat ik het graag gelezen heb, vond ik het moeilijk om mij concentratie erbij te houden, omdat de auteur soms hele lange zinnen gebruikt, waardoor sommige fragmenten langdradig waren.