Dagen van gras

Het verhaal gaat over Ben, een jongen die een psychose doormaakte ten gevolge van druggebruik. Huff slaagt erin om een wereld waar ik helemaal niets van af weet, te vertalen in een verhaal dat heel bevattelijk is. Hij beschrijft de emoties en gevoelens van Ben enorm goed, waardoor ik de jongen begrijp en met hem meeleef. Ook onbegrijpelijke en moreel foute zaken worden logisch. Bovendien ontroeren de woorden sterk, wat mij laat voelen wat iemand die een psychose doormaakt, ervaart.

Daarnaast vind ik de schrijfstijl van de auteur heel aangenaam en redelijk eenvoudig. Hij maakt geen gebruik van moeilijke woorden of zinstructuren, waardoor het boek vlot leest. Desondanks zijn de zinnen niet oppervlakkig, want Huff gebruikt veel details, bijvoeglijke naamwoorden en metaforen die het verhaal vorm geven.

Bovendien bestaat het boek slechts uit 167 pagina’s. Heel het verhaal staat dus op een beperkt aantal bladzijden geschreven, zodat overbodige informatie en langdradigheid vermeden worden.

Wel miste ik wat spanning gedurende mijn leeservaring. Ik heb lang gewacht op een plottwist, die er uiteindelijk niet gekomen is. Het maakt het verhaal niet minder goed, maar het zorgt er naar mijn mening wel voor dat een wow-effect ontbreekt.

Ik zou het boek dan ook zeker aanraden. Het heeft me immers veel kennis en inzichten opgeleverd. Ook vergde het lezen weinig tijd en moeite. Het was dus een ontspannende en boeiende ervaring.