spanning op het mysterieuze Paaseiland
Een verhaal over een antropologiestudent, die voor zijn veldwerk naar Paaseiland gaat, en dan nog eens geschreven door een culturele antropoloog wekte onmiddellijk mijn interesse. Ik heb namelijk hetzelfde gestudeerd en het intrigeerde mij wel. Hoe zou de auteur antropologie in een thriller hebben verwerkt? Bovendien had ik reeds veel positieve reacties gehoord over Jeroen Windmeijers werk en mocht ik het boek vooruit lezen wat altijd wel leuk is.
“Het ontbreken van kwade bedoelingen is nooit een excuus”
Anthoni Eskens is op Rapa Nui (Paaseiland) en doet er onderzoek naar de moai en de overgang naar de vogelmancultus voor zijn afstudeerscriptie. Al snel komt hij terecht in een spiraal van onenigheden over de oorsprong en teloorgang van de moai beelden. Maar het blijft niet alleen bij woordenwisselingen. Er ontstaan gevaarlijke vijandigheden tussen de verschillende partijen en het lijkt verkeerd af te lopen.
In Middelburg, Anthoni’s geboortestad, bereidt Monique Fierloos een tijdelijke tentoonstelling over de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jacob Roggeveen voor, die zou plaats hebben in het Zeeuws museum. Ze heeft Hotu, een beeldhouwer afkomstig van Rapa Nui, uitgenodigd. Hij zal een reproductie maken van een moai voor het museum. Maar hij blijkt een dubbele agenda te hebben. In een naburig dorp bevindt zich een beeldje waarvan wetenschappelijk aangetoond werd dat het oorspronkelijk afkomstig is van Paaseiland. Hotu zou het graag terug mee naar huis nemen, waar het ook thuishoort volgens hem. Ook hier komen er veel verschillende meningen naar boven en is het moeilijk de gemoederen tot bedaren te brengen. Maar dan valt er een dode…is het een ongelukkig ongeval of toch moord?
Iedereen kent en weet het wel: een boek oordelen op basis van de cover is nooit goed. Toch moet ik weeral eens schuldig pleiten. Deze keer was ik echter niet bevooroordeeld door de cover, maar door recensies waarin Jeroen Windmeijers werk vergeleken werd met dat van Dan Brown en van deze laatste ben ik nu niet bepaald een grote fan. Mijn verwachtingen waren daarom ook niet erg hoog. Maar met het lezen van De stenen goden heb ik niet alleen veel geleerd over de cultuur van de Paaseilanders, ik heb er ook nog eens een nieuwe favoriete auteur bij! Jeroen Windmeijer is een ware meesterverteller. Nu begrijp ik ook waar de internationale interesse in zijn werk vandaan komt.
Vanaf de eerste pagina word je in het verhaal gezogen. Je bent geen toeschouwer die vanop een afstand het verhaal leest, het lijkt eerder alsof je zelf participant bent en hierdoor voel je je dan ook nauw betrokken bij alle gebeurtenissen. Niet alleen heeft de auteur een spannend verhaal geschreven, het is bovendien nog eens leerrijk. Ik heb veel geleerd over de moai en Jacob Roggeveen. Het is bovendien ook altijd leuk als een verhaal realistisch is met plaatsen die ook echt bestaan. Een uitstap naar het Zeeuws museum staat alvast in mijn agenda ingepland en ik ben benieuwd als ik zaken uit het boek zal herkennen.
Met De stenen goden zorgt Jeroen Windmeijer ervoor dat antropologie toegankelijk wordt voor het grote publiek. Heel veel standpunten uit deze wetenschap komen aan bod en worden op een begrijpelijke en onderhoudende manier uitgelegd. Zo zal de auteur bijvoorbeeld aantonen hoe vaak, snel en verkeerdelijk men in stereotypes denkt. Maar ook hoe het Christelijk wereldbeeld ons denken heeft beïnvloed. Bovendien kan Jeroen Windmeijer door zijn brede kennis van het Christendom verbanden leggen tussen deze godsdienst en andere culturen. In De stenen goden staan de verhalen rond de zondvloed en Noach centraal. Ik vond het vooral leuk om Anthoni te kunnen volgen tijdens zijn veldwerk op Rapa Nui en de valkuilen waar hij mee te maken kreeg. Alleen iemand die dit zelf gedaan heeft kan er op zo een onderhoudende manier over schrijven. Voor mij was het allemaal zeer herkenbaar. De auteur heeft duidelijk een uitgebreide research gedaan en met oog voor detail zijn vergaarde kennis in het boek verwerkt.
Met De stenen goden heeft de auteur een spannende en leerrijke thriller geschreven die bovendien nog eens zeer vlot en beeldend leest. 5 grote schitterende sterren.
