Het bewijs dat de liefde zélfs de meest onvoorstelbare tragedies kan overstijgen.

De debuutroman Idaho van Emily Ruskovich is een lugubere verkenning van herinneringen, verlies, liefde en verdriet. Het verhaal speelt zich af op het platteland van Idaho, waar Ann en Wade met hun twee dochters wonen. Hun rustige leven wordt verstoord wanneer Jenny, Wade's eerste vrouw, beschuldigd wordt van de moord op hun jongste dochter. Wade, die na een ongeluk een traumatisch hersenletsel heeft opgelopen, heeft moeite met het herinneren van het verleden. Hoewel Ann veel liefde heeft voor Wade, is ze niet naïef. De kans dat haar man iets te maken heeft met de gruwelijke situatie is reëel. Daarom besluit ze om op zoek te gaan naar de waarheid over Jenny.

Emily’s schrijfstijl sprak me aan omdat het lyrisch en suggestief is. Naar mijn mening gaf het zowel de schoonheid als de wreedheid van de wildernis van Idaho in gelijke mate weer. Ze verweeft meerdere perspectieven en tijdlijnen, waarbij ze beweegt tussen heden en verleden, om een complex en gelaagd verhaal te creëren. Ze slaagde erin om de kracht van de liefde te verwoorden, die zelfs de meest onvoorstelbare tragedies kan overstijgen.

De personages in Idaho zijn genuanceerd weergegeven, en ze worstelen allemaal met hun verleden en hun plaats in de wereld. Ann is een complex en meeslepend hoofdpersonage, gedreven door een sterke liefde voor haar familie alsook een diep schuldgevoel over haar eigen tekortkomingen. Wade is een tragisch figuur; zijn geheugenverlies dient als metafoor voor de kwetsbaarheid van identiteit en de vergankelijkheid van de waarheid. Jenny is een spookachtige aanwezigheid en is alleen te zien in flashbacks en herinneringen.

Idaho is een meeslepende roman dat het immense talent van Ruskovich als schrijver laat zien en de spanning blijft nog lang na de laatste pagina hangen. Het is een bewijs van de kracht van verhalen om zelfs de donkerste hoeken van de menselijke ervaring te verlichten.