You put a spell on me
Ik ben er niet. Lize Spit (2020)
Deze roman heb ik gelezen met ingehouden adem en naarmate ik verder las, met dichtgeknepen keel. En met de zin om vlugger te bladeren dan ik kon lezen.Ongeveer een jaar lang, van 5 mei 2018 tot 21 februari 2019 volgen we Simon en Leo(nie). Na een moeilijke jeugd en de dood van hun moeder vinden ze steun bij elkaar, als ‘twee scheefgezakte pilaren die, zodra je ze tegen elkaar deed leunen, steviger zouden staan en dan één ongeschonden, op zichzelf staande pilaar ooit kon.’ (ook covertekst)De eerste tijd leven ze in een euforie. De creatieve Simon leeft zich uit als grafisch ontwerper; Leo kan haar creativiteit kwijt in blogs die ze schrijft voor de winkel Buik&Boek, waar ze samen met hartsvriendin Lotte verkoopster is. Ook met haar man Coen sluiten Lotte en Simon vriendschap.Maar gaandeweg komen er barsten in hun euforie, wanneer Simon in Coen vooral een concurrent ziet die hem achtervolgt en overal bespioneert. Hij neemt ontslag, om zelfstandig ontwerper te worden.Leonie, en de lezer, ziet Simon beetje bij beetje veranderen. Hij leeft zich uit in manieën, slaapt niet meer, zet duizend en één projecten op stapel, en geraakt in een psychose met een huiveringwekkend gevolg. Bipolair, stelt de psychiater die hem tenslotte opneemt. Ondertussen volgen we Leonie in haar angsten, haar verdriet om de verloren Simon die ze wil helpen. Hij is er niet meer (zie titel). Om de grip op zichzelf te houden, gaat ze in op een vraag van de Libelle om onder schuilnaam een wekelijkse column over de zieke S. te schrijven.Het is een lethargische, depressieve Simon (medicatie!) die na twee maanden thuis komt. Leo slaagt er niet in om hem te stimuleren, tot hij een opdracht van Lotte en Coen krijgt: het geboortekaartje van hun dochtertje te maken. Zijn depressie slaat om in euforie, manie en een nieuwe psychose met fatale gevolgen.Lize Spit drijft (tergend) langzaam de spanning op. De roman start niet met het verhaal van Leonie en Simon, maar met een korte flash waarin Leo een alarmerend telefoontje krijgt. Zij springt op de fiets naar huis en in de daaropvolgende flashes- afwisselend met hun verhaal, tellen de minuten af.Het verhaal van Simon en Leo is een fataal liefdesverhaal, waarin je vooral het emotionele effect van Simons bipolaire stoornis en psychoses op Leo meemaakt. Haar liefde- vaak in heel mooie passages gevat- en bijna onvoorstelbaar uithoudingsvermogen, hoewel mogelijk, ervaar je door Spits inleving als bijna onmenselijk.En toch, 570 blz. telt de roman. 570 blz. angstige gedachten, donkere dagen en bladzijden, vaak de ene nagenoeg als een duplicaat van de vorige, vragen doorzettingsvermogen om niet te skippen. Het mocht met minder bladzijden wat mij betreft, de opbouw van het ziektebeeld én de groeiende angst, eindigend in een vanaf de eerste bladzijde aangekondigde, maar nog ongekende ontknoping, zou er niet minder krachtig om zijn.Ik behoed me om dit boek zo maar uit te lenen…In boekenvriendschap,
