Nog meer beklijvende psyche en literaire diepgang

Wie Sally Rooney zegt, zegt Normal People. Het succes van die roman was volledig terecht, maar met Intermezzo toont ze dat ze steeds dieper duikt in de psyche van haar personages en er ook volledig staat als auteur zonder constante verwijzingen naar die bestseller.

In Intermezzzo volgen we de uiteengegroeide broers Peter en Ivan na de dood van hun vader. Ook hier behoudt Rooney haar klassieke vertelstijl waarbij ze ervoor kiest om geen aanhalingstekens te gebruiken wanneer personages aan het woord zijn en veelal vanuit de personages hun gedachtestroom te spreken. Als die stijl je niet ligt, dan zal dit boek je ook niet bevallen. Maar voor wie ervan houdt, is het een enorme leestip.

Hoewel Peter en Ivan elk een volledig ander leven leiden, voel je hoe ze beiden hunkeren naar een soort genegenheid en troost bij anderen, maar die niet onder woorden weten te brengen.

Het is een boek dat onder je huid kruipt, maar allesbehalve deprimerend is - hoop, de wens tot verbinding en liefde blijven centrale thema's. Intermezzo is een realistische reflectie van (intrafamiliale) banden en hoe we als mens soms blijven afstoten en tegelijkertijd als grootste tegenpolen terugkomen bij elkaar.