Vijf sterren voor 'Lampje' en op weg naar een klassieker.

Een allround kinderboek dit keer dat alle belangrijke prijzen sinds de verschijning in 2017 wegkaapte: Lampje van Annet Schaap.

Lampje, officieel Emilia, is het dochtertje van een vuurtorenwachter. Iedere dag beklimt ze de eenenzestig treden om het licht in de toren met een lucifer aan te steken, want op haar depressieve, alcolholverslaafde vader met één been kan ze niet meer rekenen. Tot het op een dag mis gaat, haar lucifers zijn op , het licht gaat niet meer aan en dus loopt een schip vast op de kliffen. Haar vader, die haar nochtans doodgraag ziet, slaat haar...

Lampje wordt weg gehaald bij haar vader en de man zelf wordt opgesloten in zijn vuurtoren. Door een bedillerige schooljuf wordt het kleine meisje voor zeven jaar in 'het zwarte huis' ondergebracht met een aantal ongewone figuren als gezelschap.

Tot zover de sprookjesintroductie, geënt op Andersens 'Het meisje met de zwavelstokjes' en ' de kleine zeemeermin', op Lindgrens schooljuf van Pippi Langkous, op het volksverhaal Belle en het beest, met accenten van gerenommeerde avonturenvertellers als Paul Biegel, Tonke Dragt en zelfs Rowling voor wie dat allemaal wil ontdekken. Maar dat hoeft niet, want Lampje is een avonturenroman vol sprookjeselementen van zichzelf. Of zoals Lampje over zichzelf zegt:' Ik ben van mezelf, anders '

De sprookjeselementen zitten ook in de situering: onbestemd in plaats: een schiereiland, ' dat nog een beetje vastzit aan het vasteland, als een losse tand aan een draadje' en tijd: zeven jaar opsluiting, het licht dat met lucifers wordt aangestoken, piraten die aanmeren, zeemeerminnen lokken, mismaakte mensen als kermisattracties...

Het avontuurlijke zit ook in de interacties tussen al die mensen, elk met hun eigen verhaal- met Lampje als rode draad.

Het ontroerende en boeiende zit in Lampje zelf, die zo argeloos elke situatie het hoofd biedt, daarin vooral geholpen door de stem van haar overleden moeder- prachtig in het verhaal verweven!- en door haar groeiende vriendschap met de huisgenoten.

Het mooie zit in dit alles, maar bovendien in de taal: geen hoogdravendheid, geschreven vanuit de onbezoedelde visie van een kind, met gevatte, korte dialogen en beelden die je constant wil noteren.

Zonder enige twijfel: een kinderboek van vijf sterren dat veel kinderen/tieners/volwassenen al bekoord heeft en op weg is om een klassieker te worden.

In boekenvriendschap, Jet