'de' meester van de misdaad

Sinds Meisje in het ijs met hoofdinspecteur Erika Foster als hoofdpersonage is Robert Bryndza niet meer weg te denken in de wereld van de thrillerliteratuur. Hij ontpopte zich tot een genadig auteur met een oor voor wat zijn lezers wensen. Aan de hand van hun tips die hij via brieven en recensies ontvangt, past hij zijn verhalen aan.

Ik ben pas echt fan geworden sinds zijn thriller Zonder gezicht, het eerste deel van een nieuwe serie die vorig jaar verscheen. Hierin speelt de intelligente privédetective Kate Marshall met haar assistent Tristan de hoofdrol. Voor mij was het een schot in de roos, ik vond Kate een interessant en origineel hoofdpersonage waardoor ik reikhalzend uitkeek naar het tweede deel.

Kate Marshall maakt samen met haar zoon een uitstap, wanneer ze tijdens het duiken een akelige ontdekking doen. In het water vinden ze het lichaam van Simon Kendal. Kate, die voorheen inspecteur was, vindt dat het politie onderzoek naar de doodsoorzaak niet correct gebeurt. Wanneer Lyn Kendal, Simon’s moeder, haar diensten als privédetective inhuurt schiet Kate samen met haar assistent Tristan in actie. Ze willen te weten komen wat er echt met Simon gebeurde.

Al snel blijkt dat er in de omgeving van Shadow Sands heel wat mysterieuze verdwijningen zijn. Wanneer Magdalena Rossi, Kate’s collega aan de universiteit, ook plots verdwijnt wordt het voor Tristan en Kate een race tegen de klok om deze zaak tot een goed einde te brengen, het leven van Magdalena hangt er immers van af.

Robert Bryndza is een meester in het schrijven van nagelbijtende verhalen en dit heeft hij nog maar eens bewezen met Schaduwland. Boek na boek wordt hij steeds beter. De nieuwe serie van Kate Marschall bevalt mij enorm. Het idee om af te stappen van de eerder ‘’klassieke’’ vrouwelijke rechercheur en de hoofdrol te geven aan een afvallige politieagente die nu les geeft aan de universiteit en in haar vrije tijd privédetective, getuigt van lef en originaliteit. De auteur schrijft bovendien in een mooie beeldende stijl. Pagina na pagina kan je als lezer genieten van een spannende thriller die leest als een trein en waarbij je je alles kan voorstellen als in een film. Er is veel aandacht voor detail en de personages zijn goed uitgewerkt. De onverwachte plot maakte het geheel af. Ik had de afloop helemaal niet zien aankomen.

De auteur zal in zijn werk steeds vaker sociale thema’s aankaarten. In Schaduwland zal hij via Tristan aantonen hoe het is om eindelijk uit de kast te komen tegenover je familie en vrienden. Maar hij gaat deze keer nog een stapje verder door er een heus statement van te maken. Robert is zelf getrouwd met een man en terwijl je Tristan’s verhaal leest vraag je je af of de auteur hier zijn eigen ervaringen in verwerkt heeft. Alles wordt op een zeer levendige manier verteld. Ik vind het dan ook zeer knap en gedurfd van de auteur om een dergelijk onderwerp te verwerken in zijn verhaal en het een persoonlijk tintje te geven.

Een ander onderwerp dat aan bod komt in zijn mythen, legenden en volksverhalen. Dit is een onderwerp dat mij als geschiedenisliefhebber steeds geïnteresseerd heeft en was dan ook aangenaam verrast dat dit één van de onderwerpen was van deze thriller. Hoe zijn ze ontstaan? Hoe zijn ze verder gegroeid van, vaak, roddels en geruchten tot ware volksverhalen? Wat is de

waarheid achter een mythe?

Hierbij vond ik het jammer dat er niet meer werd gedaan met de mist die rond het meer van Schaduwland hangt. Ik bleef wat op mijn honger zitten en had verschillende onbeantwoorde vragen nadat ik het boek uit had. Er kon veel meer gedaan worden met dit concept. Het lijkt wel alsof de auteur dit idee heeft laten doodbloeden. Hiernaast heb ik ook wat bedenkingen rond de titel van het boek. De oorspronkelijke Engelse titel Shadow Sands wordt doorheen gans het boek niet

vertaald, waarom wordt deze in de titel dan wel vertaald? Het is een plaatsnaam en deze vertaal je beter niet, bovendien is er geen consequentie: ofwel vertaal je het doorheen gans het boek inclusief de titel, ofwel laat je de plaatsnaam in zijn oorspronkelijke taal staan. Hierdoor is er geen enkele link tussen het boek en de titel.

Schaduwland is een razend spannende thriller met dat tikkeltje meer. De personages zijn goed uitgewerkt en origineel, de plot kan je onmogelijk zien aankomen en zorgt dat je op je puntje van je stoel gaat zitten. Wees gewaarschuwd, eenmaal je eraan begint kan je deze onmogelijk nog opzij leggen.

Het eerste deel vond ik een ietsiepietsie beter, 4 sterren!