Geweldige science fiction

In Slapen in een zee van sterren volgen we Kira Navárez. Kira is een xenobioloog en werkt dus op een ruimteschip. Samen met alle andere mensen op het ruimteschip, is het de taak om nieuwe planeten te onderzoeken zodat er later een kolonie op kan leven. Echter loopt het mis tijdens de laatste missie voor ze haar job wil opgeven om samen een leven te kunnen opbouwen met Alan. Ze stuit op een onbekend object en eens ze valt en haar pak scheurt, is de missie om zeep. Iets heeft haar overgenomen en dat zorgt ervoor dat de hele boel op het ruimteschip op zijn kop staat en Kira eigenlijk enige overlevende is. Komt het nog goed met haar? Zal ze met een plan voor de dag komen? Wat zeker is dat er veel ruimteschepen, lasers en buitenaardse wezens in het verhaal aan bod komen.

Om meteen heel eerlijk te zijn, ik had niet gedacht om van dit verhaal te houden. Science fiction, dat is toch gewoon Star Wars gedoe? Alles wat met gevechten in de ruimte te maken hebben, toch? Maar ho, wat was ik zo ongelooflijk mis! Dit boek is mijn introductie tot het genre en zo ontdekte ik dat ik wel van dit genre kan houden. Eén ding is zeker, Slapen in een zee van sterren is zeker en vast de moeite en heeft mij ongelooflijk hard omvergeblazen.

Dit verhaal is zeer gefocust op de plot. Voor de ontwikkeling van de personages moet je dit niet gaan lezen, maar dat was ook niet storend en past voor mij dan ook wel bij het verhaal. De plot is dan ook echt wel goed gevonden. Toen ik begon aan dit verhaal had ik helemaal niet gedacht dat het einde zo ging zijn. Echt niet. En doordat dit zo gefocust is op de plot, is het verhaal in zijn geheel echt extreem spannend dat je bijna door die 800+ pagina’s vliegt.

Slapen in een zee van sterren is zoals je ziet, een heel dik boek. Dat kan zeker mensen afschrikken, maar het is zo dik omdat alles gewoon heel goed wordt uitgelegd. Zo wordt duidelijk wat de principes zijn van ruimteschepen, wat nodig is en wat niet, wat kan en wat absoluut buiten de orde is. Er wordt bijvoorbeeld uitgelegd dat ruimteschepen een limiet hebben en dus niet sneller dan het licht kunnen gaan. Het gehele verhaal is enorm goed uitgelegd, zodat iedereen het kan snappen en daardoor ben je ook helemaal ingezogen in de soort wereld waarin Kira en co leven.

Ook de schrijfstijl draagt goed bij aan de toegankelijkheid van het verhaal. Paolini beschrijft de wereld dus echt goed op een manier waarop het allemaal vanzelfsprekend lijkt. De personages worden goed en duidelijk omschreven en de weg naar de plot, daar is zeker en vast over nagedacht. Hij schrijft ook op een spannende manier dat echt uitnodigt om meer te lezen van deze auteur.

Een leuk extraatje aan het boek is dat er een addendum aanwezig is met meer uitleg over bijvoorbeeld ruimtetijd en FLT. Ook bevindt er zich een woordenlijst op het einde van het boek wat zeer handig kan zijn als je even het noorden kwijt bent in dit boek.

Als laatste wil ik graag een ode brengen aan mijn favoriet personage: Gregorovich. Gregorovich is het scheepsbrein. Hij maakt dat er een goede portie humor, en ook wel vreemdheid, wordt toegevoegd aan het verhaal en dat maakte het helemaal af. De manier waarop hij naar voren komt in het verhaal vond ik echt geweldig. Hoewel hij niet het hoofdpersonage is, draagt hij toch heel wat bij aan het verhaal. Zie zo, mijn ode aan Gregorovich.

Met oprechte enthousiasme kan ik meedelen dat Slapen in een zee van sterren behoort tot mijn favoriete boeken van 2020. Het is zo goed geschreven, het is zo’n goede introductie aan het genre en het is gewoon echt een geweldig goed en fantastisch verhaal dat ik bijna niet kan stoppen met praten over dit dikke boek. Het is dan wel al heel dik, maar ik mis de wereld echt dat ik het jammer vind dat het geen serie is. Maar, Paolini verklapte me in het interview die ik mocht houden met hem, dat er een prequel en novelle komen in dezelfde wereld! Echt geweldig. Dus, het is gewoon een extreem geweldig boek en het verdient meer dan 5 sterren.