Prachtige taal van woordkunstenaar Reynolds
Jason Reynolds is misschien nog een relatief onbekende naam in Vlaanderen, maar tegenwoordig mag hij bij de meest gelauwerde (jeugd)auteurs gerekend worden in de Verenigde Staten. Als tiener vond hij de liefde voor woorden in rapmuziek en spoken word. Als je eerder werk van hem leest – poëzie of proza – kan je er gewoon niet omheen. Jason Reynolds is een woordkunstenaar. Ook in zijn meest recentste werk, Twenty-Four Seconds from Now.
‘p.s. Black boys deserve love stories too.’ Daarmee sluit Reynolds zijn boek af en die laatste zin omvat meteen de boodschap die het boek de wereld in wil sturen. Met een ongezien gevoel voor ritme neemt Reynolds je mee in het hoofd van tiener Neon, die in de tegenwoordige tijd de volgende stap wil zetten met zijn vriendin. Om Neons gevoelens daarover uit te leggen neemt Reynolds je terug in de tijd. Met flashbacks naar gesprekken met vrienden, familie en zijn vriendin wordt stilaan duidelijk wat de concepten ‘liefde’ en ‘intimiteit’ voor Neon (kunnen) betekenen. Je zou meteen kunnen zeggen: wat klef. Maar dat was niet zo. Jason Reynolds is eerlijk, gooit alles op tafel – de twijfels, de vraagstukken, de realiteit. Naar mijn mening is zijn manier ongezien in jeugdliteratuur.
Een aanrader voor jongeren, maar ook voor volwassenen net door het boeiende taalgebruik, de cadans van de Engelse tekst en de nostalgie. Beide zullen dit boek met een vol en warm hart dichtslaan.
(Het boek is ook verschenen als vertaling onder de titel ‘Vierentwintig seconden vanaf nu’.)
