Pakkend en moedig verhaal over verlies en de veerkracht om door te gaan

Yui is een jonge vrouw die haar moeder en 3jarig dochtertje verliest bij de tsunami in 2011 in het noordoosten van Japan. Via een luisteraar van haar radioprogramma hoort ze hoe de man zich beter is gaan voelen na het overlijden van zijn vrouw: midden in een tuin op een heuvel staat een telefooncel volledig geïsoleerd. De telefoon is niet aangesloten. Op deze plek kan je praten met je verloren geliefde, de wind neemt je woorden mee.

Yui besluit de reis te maken. Ze ontmoet er Takeshi, die weduwnaar is en een dochtertje Hana heeft dat niet meer praat sedert het overlijden van haar moeder.

Met één blik weten ze dat ze naar dezelfde plek op weg zijn, naar de telefooncel in Bell Gardia. Het is het begin van een bijzondere vriendschap.

Yui blijft terugkeren naar deze magische plek en ontmoet er vele personen die via de telefoon contact zoeken met hun overleden dierbaren.

Zelf vindt ze echter niet de moed om de hoorn van de Telefoon van de Wind op te pakken.

Dit verhaal is geïnspireerd op een ware gebeurtenis: in 2010 bouwde de Japanse tuinontwerper Itaru Sasaki - die buiten de kuststad Ōtsuchi woont – in zijn tuin een witte telefooncel in Britse stijl. Daarin staat een ouderwetse niet-aangesloten zwarte telefoon met draaischijf. Het hielp hem om te gaan met het verlies van zijn neef door op deze manier met hem te praten, te geloven dat de overledene nog steeds aan de andere kant luistert.

Een jaar later nadat op 11 maart 2011 Ōtsuchi wordt verwoest door de tsunami waarbij een tiende van de 16.000 inwoners werd gedood, wordt de tuin opengesteld voor publiek.

Emoties van spijt, pijn bij het verlies, wanhoop, schuldgevoel, frustratie, kracht, hoop en wil om door te gaan zonder de geliefde, worden er via de Telefoon van de Wind toevertrouwd aan de wind.

Dit boek is een verhaal vol hoop, liefde en troost. Het is herkenbaar en vertrouwd en is aangenaam lezen door de korte hoofdstukken waarbij het verhaal telkens wordt afgewisseld met weetjes.