Bijzonder autobiografisch

Finse Dagen is een bijzondere autobiografische roman. Herman Koch vertelt niet alleen zijn zogenaamde Finse periode, maar ook zijn jeugdjaren thuis voor hij op negentienjarige leeftijd naar Finland vertrok en de jaren daarna. Koch beschrijft eerlijk en open zijn verlieservaringen en de worsteling met zichzelf tijdens zijn puberteit en adolescentie. Af en toe voel je je als lezer wel een beetje voyeur en is het een zekere opluchting als hij op het einde van de roman verklaart dat hij toch hier en daar wat fictie heeft toegevoegd of de feiten heeft aangedikt om het boeiender te maken.

Naast de prachtige en vlotte schrijfstijl van Koch – puur genieten - vind ik het boek vooral interessant door de ironische afstandelijkheid waarmee de zestiger (° 1953) zichzelf bekijkt . Hij bekijkt en onderzoekt de verschillende kanten van zijn herinneringen – de alternatieven (wat als …) en de mogelijke zienswijzen van de andere personages . Die worden met hun echte namen genoemd zodat ze meer als reële personen overkomen en niet als fictieve romanpersonages. Het boek gaat ook over zijn schrijverschap en de functie van het schrijven bij het naar boven halen van herinneringen. En de vrijheid en keuze daarbij om dingen weg te laten of bij te voegen.

Synopsis: Herman vertrekt op zijn negentiende voor 6 maanden naar een Finse boerderij om er in de harde eenzaamheid van de Finse winter uit te zoeken wat hij met z’n leven wil doen – of voor zijn vader : wat hij zou willen studeren… Kort daarvoor is zijn moeder gestorven en deze indringende verlieservaring draagt hij met zich mee.