Een invalide armworstelaar? Dat kan toch niet!

Een invalide als verteller klinkt als een abstract plan. Tommy Wieringa heeft dit idee echter haast foutloos verwerkt in zijn boek Joe Speedboot. Deze roman vertolkt de thema’s liefde, rivaliteit en trouw op een manier die vlot leest.

Fransje werd na een hevig grasmaaierongeluk in een coma gebracht. Zijn rug was gebroken en zijn borstkast verbrijzeld. Toen hij wakker werd, kwam hij in een ellendige invalidescooter terecht. De jongen leert een nieuwkomer in Lomark kennen: Joe Speedboot. Ze worden al snel goed bevriend. Joe is eigenlijk de echte ster van het verhaal. Dit is echter een verzonnen naam. Hij is geobsedeerd door techniek en natuurlijke fenomenen en denkt altijd groots: niets is hem te gek. Joe staat als een baken van licht in het leven van Fransje en zijn vrienden. Hij spoort ze steeds aan om te ontsnappen aan banaliteit en braafheid.

Fransje voelt zich na zijn crash nutteloos en beschaamd. Hij kan immers lopen, noch praten. Zijn enige troost is zijn rechterarm, die enorm gespierd is, omdat hij het zijn enige ledemaat is dat nog functioneert. Joe merkt dit op en stelt voor om te starten met een carrière als competitieve armworstelaar. Hij traint vervolgens hard om zijn droom te bereiken om de koning van het armworstelen, Islam Mansur te kunnen verslaan. Het geeft invalide Fransje een doel in zijn leven.

Dat Fransje zo’n beperkt leven moet lijden, heeft mijn perspectief op gebrekkigen veranderd. Ik heb meer sympathie en begrip voor hun situatie. Toch moet ik mijn hoedje afzetten voor de schrijver. Het leek wel of hij zelf in de huid van Fransje kroop om dit verhaal te schrijven.

Uiteindelijk kan ik met zekerheid zeggen dat dit een uitstekende leeservaring was. Als u geïnteresseerd bent in deze schitterende roman, wacht dan niet langer en leen het boek zo snel mogelijk uit.