Hartverwarmende inkijk in het harde leven van onze grootmoeders

In deze schitterende roman beleven we enkele maanden in Assebroek eind de jaren twintig van de vorige eeuw. Arabella is een vijftienjarig meisje – het zou onze (over)grootmoeder kunnen zijn – dat zoals alle tieners haar leefwereld wil verruimen en daarom een paar maanden gaat meewerken op het chrysantenveld van haar ouders. Zo kan ze ontkomen aan de koele, afstandelijke blik van haar strenge moeder en kan ze vrijuit dromen van alles wat de toekomst haar brengen kan. Tussen het zware werk door luistert ze naar de roddels en de volkse verhalen van de arbeidsters op het veld. Maar niets is wat het lijkt. Beetje bij beetje verliest Arabella haar naïviteit en komt ze meer en meer te weten over wat deze sterke vrouwen onderling bindt en wat daarbij de rol is van haar eigen familie.

Alles speelt zich af op en rond het grote Brugs Kerkhof in Assebroek. Het graf van Guido Gezelle (in de roman steeds “de dichter” genoemd) speelt een belangrijke rol. Dit boek is dus echt een must voor inwoners van Assebroek (zoals ik ) en bij uitbreiding voor Bruggelingen, want de volkse, oude taal is heerlijk om te lezen! Tenminste als je een West-Vlaming (50+) bent. Voor Limburgers en Nederlanders zijn de streektaalwoorden wellicht een probleem . En voor jongeren komen die woorden misschien te archaïsch over. Ikzelf vond het schitterend om op die manier helemaal ondergedompeld te worden in die tijd. Bovendien is het genieten van de prachtige literaire stijl.

De roman is een hartverwarmend vrouwenboek omdat de sterke solidariteit onder de arbeidsters het haalt - ondanks alles… en dat alles is niet weinig! Lara Taveirne zorgt voor spannende plotwendingen zodat je de roman in één ruk wil uitlezen.