Een openhartige confrontatie en aanklacht.

Moederpijn, de confronterende getuigenis van auteur en actrice Karin Jacobs over de laatste 4 jaar van haar moeder, is een scherpe aanklacht tegen medicatieverslaving bij ouderen. En in het bijzonder tegen het oogluikend toezien van sommige instanties en medici.

Zij bracht haar getuigenis ook als monoloog op de planken.

Karin Jacobs, moeder van de acteurs Jelle en Clara Cleymans, evoceert haar moeder als een verslaafde theatrale hypochonder, die ten onder gaat aan psychosomatische pijnen.

Het ene deprimerende beeld na het ander passeert de revue: haar verslaving aan medicatie- zonder veel problemen voorgeschreven en gekregen- het manipuleren van artsen en medisch personeel- haar onstilbare dorst naar aandacht en vooral het stalkingsgedrag met haar dochter als voornaamste dupe.

Je leest de openhartige getuigenis met toenemend ongeloof en plaatsvervangende frustratie. De wisselende gevoelens van dochter Karin worden de jouwe: kwaadheid, woede, medeleven, onrust, schuldgevoel. De ingevoegde flashbacks naar de jonge, vitale, levenslustige vrouw en de schaarse momenten van begrip tussen moeder en dochter zorgen slechts voor een korte verademing.

Ook al voelde ik me tijdens het lezen vaak een voyeur, ik begrijp dat Karin Jacobs geen doekjes om de feiten wou winden, precies om haar boodschap zo helder mogelijk te laten overkomen: doorbreek het taboe en stop met ouderen vol pillen te stoppen!!!

Ik had graag de monoloog op de planken gezien. Waarschijnlijk kreeg de humor van bepaalde situaties daar af en toe meer kans dan bij het lezen van deze confrontatie.

In boekenvriendschap, Jet