Een boek over falen maar het boek zelf faalt niet

Het boek ‘Nooit meer slapen’ neemt je mee naar een expeditie in het noorden van Noorwegen in het perspectief van een student geologie genaamd Alfred. In dit boek maak je ook kennis met de moeilijkheden in deze expeditie en het tegenliggende karakter van Alfred.

Alfred gaat naar Noorwegen om zijn hypothese over meteorieten te bevestigen, maar voor deze expeditie heeft hij luchtfoto’s nodig. Alfred krijgt de afgesproken luchtfoto’s niet van ene professor Nummedal en kan ze nergens meer krijgen. Dit stopt Alfred niet om op expeditie te gaan want hij wil zijn hypothese bevestigen. Hij komt allerlei moeilijkheden tegen in deze expeditie en dit is dan ook het begin van zijn falen.

Eén van deze moeilijkheden is bijvoorbeeld het slapen. Alfred kan tijdens de expeditie niet slapen door de muggen, het gesnurk van zijn vriend Arne en de middernachtzon. Deze problemen leiden dan tot het falen daarom ook de titel ‘Nooit meer slapen’.

Het begin van het boek sprak mij niet echt aan. Er gebeurde niet veel. Nadat Alfred zijn luchtfoto’s niet kreeg, zocht hij verder naar deze foto’s. Nu en dan kwam hij iemand tegen, maar dit interesseerde mij eigenlijk helemaal niet. Soms kreeg je een paar flash backs van het verleden over de familie van Alfred en een paar geologische en filosofische verwijzingen. Wat voor mij zeker een meerwaarde was. Het boek werd pas interessanter wanneer hij op expeditie gaat en dus ook wanneer het falen begint.

Het falen is erg belangrijk in het boek want Willem Herman wilt hiermee tonen dat het wetenschap gedoemd is om te falen, maar dit moet je niet stoppen om het boek te lezen. Het boek geeft je nieuwe inzichten en laat je het alledaagse leven zien in een expeditie. Ben je geïnteresseerd om iets nieuws te lezen dan raad ik dit boek zeker aan.