leuke historische roman
In 2005 veroverde Kate Mosse de bestsellerlijsten met haar historische roman (Het verloren) Labyrint. Het bleek het eerste boek te zijn van de Languedoc-trilogie. In 2018 was ze eindelijk terug met een nieuwe serie Tijden van vuur waarbij de familie Joubert geïntroduceerd werd. Schip der Zielen is hiervan het derde deel waarop we drie jaar hebben moeten wachten. Het eerste deel Tijden van vuur verscheen namelijk in 2018 en Stad van Tranen verscheen in 2020.
Louise Reydon-Joubert is de kleindochter van Minou Joubert en heeft zowel Hugenoten als katholieke achtergrond. Ze is de eigenaar van het schip d’Oude Maen en moet door verscheidene omstandigheden Nederland zo snel mogelijk verlaten, samen met haar gezel Gilles.
De kust rond Las Palmas heeft te kampen met piraterij, waarbij steeds meer mensen gevangen genomen worden en als slaven verkocht worden. Louise verzamelt enkele betrouwbare bemanningsleden en als kapitein van d’Oude Maen gaat ze het gevecht aan tegen de zeerovers rond de Canarische eilanden.
Schip der Zielen is geschreven in de kenmerkende beeldende stijl van Kate Mosse. Uit haar vorig werk weten we dat ze een uitgebreide kennis heeft over Zuid-Frankrijk, Katharen en Hugenoten. Dit verhaal speelt zich echter af in een andere regio en dit merk je. Ik miste de passie van de auteur die in het vorige werk van Mosse van elke pagina spatte. De omschrijving van de omgeving en de geschiedenis is hier veel vlakker omschreven, niettegenstaande de uitgebreide research van de auteur.
Gezien het tweede deel Stad van Tranen een drietal jaar geleden verscheen en Tijden van Vuur vijf jaar, had een korte proloog met wat vooraf ging wel een meerwaarde geweest. Af en toe moest ik toch goed nadenken hoe het weer zat, waardoor ik het boek net niet in een ruk kon uitlezen. Het idee van een vrouwelijke piraat sprak mij wel enorm aan, en is ook bijzonder origineel te noemen. Bij bepaalde passages waande ik mij precies op de Black Pearl uit Pirates of the Caraïben, door de beeldende stijl van de auteur.
Mosse heeft voor mij ook een minder gekend stukje geschiedenis aangesneden en het is altijd leuk iets bij te leren tijdens het lezen van een spannende roman. Wat er gebeurde in deze periode, in het gebied rond de Canarische eilanden is fascinerend. We kennen allemaal de slavenhandel tussen Afrika en Noord-Amerika, maar we zijn ons minder bewust van de eerdere slaven praktijken zoals deze van de 17de eeuw.
De personage zijn bijzonder innemend. Doch verdwijnt Louise, de protagonist vaak op de achtergrond doordat Gilles een bijzonder fascinerend personage is. Maar de relatie tussen beiden is niet passend in de tijd en atmosfeer waarin het verhaal zich afspeelt. Schip der Zielen speelt zich af in de 17de eeuw en dient dan ook in deze geest geschreven te zijn. Subtielere toespelingen en insinuaties over hun relatie hadden hier beter geweest. Ik heb dit al paar keer in mijn recensies aangehaald, maar meedoen aan een hype maakt een boek niet populairder, integendeel.
Het boek eindigt met een leuke cliffhanger en ik vraag me dan ook af als dan toch nog een vierde deel komt. Hoewel dit voor mij een van de minste is van Kate Mosses, kijk ik toch uit naar haar volgende werk. 3.5 sterren.
