Hartverscheurend en prachtig tegelijk

“Duizend schitterende zonnen” van Khaled Hosseini volgt twee Afghaanse vrouwen in het tijdperk van de onstabiele situatie in Afghanistan.
Het begint met Mariam toen ze klein was. Ze was een “harami”, een bastaard. Alles wat ze ooit wilde, was om een normale familie te hebben. Eens ze vertrok om bij haar vader te wonen in Herat en naar huis werd teruggebracht, trof ze haar moeder dood aan. Haar vader heeft haar daarna uitgehuwelijkt aan Rasheed, die woonde in Kabul.
In dezelfde straat waar Mariam en Rasheed wonen, wonen ook Fariba en Hakim samen met hun dochter Laila. Tariq was Laila’s beste vriend. Zijn ouders besloten al vroegtijdig om te vluchten waardoor zij afscheid moesten nemen van Tariq. Later, wanneer het echt gevaarlijk begint te worden, besluiten Fariba en Hakim ook te vluchten. Dit blijkt tevergeefs, want voor ze konden vluchten, werd hun huis gebombardeerd.
Mariam en Laila ontmoeten elkaar wanneer Rasheed haar vindt tussen het puin. De enige manier om Laila te beschermen, is om haar ook tot zijn vrouw te maken. Mariam is hier totaal niet blij mee, en al zeker niet wanneer Laila hem een dochter, en later een zoon schenkt. Maar hoe langer ze bij elkaar wonen, hoe meer ze naar elkaar toe groeien…

Doorheen heel het boek werden de perspectieven afgewisseld tussen die van Mariam en Laila. Het ging voornamelijk over hun achtergrond en wat hun gemaakt heeft tot de persoon die ze dan geworden zijn. Nooit wordt het verhaal verteld vanuit het perspectief van een man, om te benadrukken wat de rol van de vrouw was.
Doordat we de hele achtergrond van de twee personages leren kennen, is er een grote vertelde tijd. Vaak vind ik dit moeilijk omdat ik dan niet meer mee ben. De schrijver loste dit op door telkens een datum te vermelden bij een nieuw hoofdstuk. Dit was een solide hulp.

Het is een langzaam boek met vaak onverwachte, wrede wendingen die je naar de keel grijpen. Het was enorm confronterend om te lezen hoe vrouwen werden behandeld in Afghanistan. Dit werd nog eens benadrukt wanneer de Taliban in beeld kwam.

In het algemeen vond ik het van begin tot einde een immens boeiend verhaal. Het verhaal focust zich niet op één onderwerp, maar over verschillende, waardoor het afwisselend is en je telkens met iets nieuws kennismaakt. Volgens mij zal het ook jou aan het denken zetten. Het geeft je een boost om voor jezelf en anderen op te komen. Iets wat ik er zeker aan heb overgehouden, is een bredere kijk op de geschiedenis en maatschappij.