Onsterfelijkheid is niet alles.

In de twintigste eeuw ontmoet de veertiende-eeuwse Italiaanse edelman Fosca de ambitieuze actrice Régine. Fosca is onsterfelijk nadat hij een onsterfelijkheidselixer dronk in de 14de eeuw. Hij maakt hier geen geheim van als hij Régine ontmoet en vertelt haar zijn levensverhaal. Régine hoopt ook onsterfelijk te worden want ze vindt een kortstondig leven onverdraaglijk. De geschiedenis van Europa speelt een grote rol alsook de voor- en nadelen van onsterfelijkheid. Dit verhaal is zeer interessant. Je ziet hoe Fosca ermee omgaat met het eeuwig leven en dat lukt de ene keer beter dan de ander. Zeker in het begin kan hij daar heel goed mee omgaan. Na verloop van tijd merk je dat hij het liever niet meer wil want mensen overleven hem toch. Daardoor zitten er ook heel wat melodramatische elementen in dit boek. Sommige stukken die zich afspelen in het verleden, zoals in het eerste deel in de 13de eeuw, vond ik niet boeiend en verloor daardoor een beetje mijn interesse in het verhaal. Het ging namelijk over oorlog voeren om grond in Italië en dat pakte mijn aandacht niet zo hard. Onsterfelijk zijn is geen cadeau en dat zorgt naast de historische insteek, ook voor een zekere filosofische gedachtengang in het verhaal. Het toont aan dat een menselijk doel ook de dood meemaken is. Alles en iedereen overleven is volgens Fosca na verloop van tijd meer een vloek dan een zegen, want het betekent ook: afscheid nemen van geliefden waar je geen afscheid van wil nemen. Dit resulteert dan in een eeuwenlang proces van rouw omdat het moeilijk is om die personen te vergeten. Hoe Fosca dit allemaal uitlegt aan Régine is duidelijk verwoord en had me ook helemaal mee. De evolutie van Fosca doorheen het boek is door zijn onsterfelijkheid eigenlijk mooi om te lezen en zeker als hij erachter komt dat dat eigenlijk toch minder leuk is dan hij had gedacht. Deze klassieker van Simone de Beauvoir is zeker een leesbaar verhaal. Soms zijn klassiekers gewoon stugger om door te raken, maar dat heb je met dit boek absoluut niet. Het heeft wel een ellenlange proloog, maar het is het wel waard. Alle mensen zijn sterfelijk is een veel mooiere roman dan ik had gedacht. De dialogen tussen Fosca en Régine waren uitermate interessant en het was leuk om te lezen wat onsterfelijkheid met een mens kan doen. Het krijgt van mij een welverdiende vier sterren. Lezers die Het onzichtbare leven van Addie LaRue van V.E. Schwab goed vinden, zullen zeker ook genieten van deze klassieker want het heeft wel een paar raakvlakken.