geschiedenis les over de mijnwerkers eind vorige eeuw
Toen ik de korte inhoud las van Het geheim van Silvermoor wist ik dat deze bovenaan op mijn veel te lange leeslijst zou komen. Het boek sprak mij dan ook onmiddellijk aan. Hoewel het verhaal vergeleken wordt met deze van Lucinda Riley, waar ik niet zo hoog mee op loop (sorry voor de vele fans), werd ik getriggerd om het te lezen.
Grindley 1897, het is de laatste schooldag voor de twaalfjarige Tommy. Na de zomer moet hij gaan werken in de mijnen, maar hij wil meer dan alleen maar werken in die donkere mijnen. Hij is een slimme jongen en droomt van een andere toekomst, een betere. Hij wil namelijk verder studeren, het dorp verlaten en vooral een beter leven zonder uitgebuit te worden. Dan ontmoet hij Josie, een meisje uit het naburige mijnwerkersdorp. Beide raken bevriend en de jaren blijven maar voorbij gaan, waarin hun toestand niet verandert. Hierbij vervagen hun dromen. Wanneer ze beiden bijna 18 worden ontdekken ze een geheim wat hun leven een gans andere wending zal geven. Zou hun droom dan toch nog kunnen uitkomen?
Ik heb het boek in één ruk uitgelezen. Het is een must voor wie van geschiedenis houdt. De auteur heeft zeer nauwkeurige research gedaan en heeft die ook op een mooie manier kunnen weergeven in haar verhaal. De omschrijvingen van het harde werk in de mijnen en hoe het is om in een mijnwerkersdorp te leven en op te groeien zijn gedetailleerd en beeldend. Het was alsof ik zelf doorheen de mijnen dwaalde en Tommy er aan het werk kon zien, samen met de andere mijnwerkers. Hiernaast kaart de auteur ook het verschil tussen de armere mijnwerkers en de rijke adel op een krachtige manier aan via de kinderen Josie en Tommy die beiden dromen van een beter leven. Maar via Manus wordt duidelijk dat het in die gegoede klasse ook niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven, deze van Tommy en Josi. Via hen leer je dan ook alle personages kennen, we krijgen dus een beeld van hen zoals de kinderen hen zien, waardoor sommige ook wat oppervlakkig blijven. Maar Josie en Tommy hebben veel diepgang en als lezer voel en leef je echt mee met hen.
Alleen wat jammer van het einde, het laatste deel van het boek neigt meer naar een sprookje dan naar een historische roman, waardoor hier het realistische gehalte een paar deuken krijgt. Doch dit ontnam mij niet het leesplezier. Het blijft een mooi verhaal die je onder de huid kruipt (vooral het harde werk en leven van de mijnwerkers).
Ik vond dit een echte pageturner en hoop in de toekomst nog meer van Tracy Rees te lezen, zou er misschien een vervolg komen op Het geheim van Silvermoor? Het is vooral een aanrader voor geschiedenis liefhebbers.4.5 sterren!