De diepgang van het leven.

Ik heb het boek Alsof Het Voorbij is van Jules Barnes gelezen. Alhoewel dit boek slechts 158 pagina’s telt, wist het me te raken met diepgaande vragen en gesprekken. Bovendien bevat ‘alsof het voorbij is’ verschillende taboes of moeilijk gelegen thema’s zoals zelfmoord en onverwachte zwangerschappen. Ter illustratie, een filosofische vraag uit het boek: In hoeverre ben je verantwoordelijk voor een gebeurtenis als je niet de directe oorzaak bent, maar slechts een deeltje ervan?

In dit boek blikt de protagonist Tony Webster, die ondertussen een man van middelbare leeftijd is, terug op zijn schooljaren nadat hij een brief van de notaris ontving. In het eerste deel van het boek zit Tony op de middelbare school met zijn vrienden Colin, Alex en Adrian. Samen met zijn vrienden denken ze na over het leven en stellen ze elkaar verschillende filosofische levensvragen.

Tony ontmoet op een bepaald moment Veronica en ze krijgen verkering. Uiteindelijk gaan ze uit elkaar en wordt Adrian het nieuwe vriendje van Veronica. Hierdoor besluit Tony om op reis te vertrekken. Na zijn terugkomst ontvangt hij schokkend nieuws.

Het boek is geschreven via de ogen en visie van Tony. Dit is een vertellende ik. Ik vond vooral de vooruitwijzende elementen leuk. Om dit te illustreren (pagina 1): Ik herinner mij, in een willekeurige volgorde: de glimmende binnenkant van een pols, stoom die opstijgt uit een natte gootsteen als er lachend een hete koekepan in wordt gekieperd, …, badwater, allang afgekoeld achter een afgesloten deur. Dat laatste is niet iets wat ik werkelijk heb gezien, maar wat je uiteindelijk herinnert is niet altijd hetzelfde als wat je hebt meegemaakt.' Bovenstaande zinnen komen doorheen het verhaal terug. Dit zijn de kapstokken van Tony waarmee hij zijn verhaal vertelt. Het was leuk om te zien dat de betekenisloze zinnen van de eerste pagina terugkwamen en toch niet zo betekenisloos bleken.

Het boek is niet alleen mooi opgebouwd. Het is ook zeer mooi geschreven en bevat vele details. Ook de filosofische discussies tussen de leerlingen en de leerkracht zijn een pluspunt voor het verhaal. Ik vond het einde, het beste van het boek omdat alles duidelijk wordt en de elementen mooi in elkaar vallen. Jules Barnes heeft niet enkel bepaalde thema’s bespreekbaarder gemaakt, maar heeft ook een mooie boodschap verwerkt in zijn boek. Namelijk: neem je leven in handen, in plaats van het leven te ondergaan.