Recensie

Dagen van gras gaat over de achttienjarige Ben van Deventer die op jonge leeftijd in een psychose is geraakt. Ben vertelt in het verhaal over zijn jeugd, zijn familie en de dingen die zich bezighouden, zoals muziek en drugs. Het boek is heel realistisch geschreven, want het komt wel vaker voor dat jongeren drugs gebruiken en daardoor in een kliniek terechtkomen.

Ben vertelt over zijn verleden. Hij beschrijft zijn herinneringen aan zijn grootvader, maar ook hoe hij is begonnen met drugs samen met zijn beste vriend Tom. Philip Huff beschrijft Bens emoties en gevoelens zo goed, dat de dingen die Ben doet, waarvan hij zelf ook weet dat ze verkeerd zijn, zo logisch lijken. De schrijfstijl is erg fijn, waardoor het boek makkelijk weg leest. Het boek is opgedeeld in kleine tekstblokken, waardoor je steeds nieuwsgierig bent naar het volgende stukje tekst. De manier waarop Huff dingen beschrijft is heel mooi, zoals Bens liefde voor muziek en vooral voor the Beatles. De zinnen waarmee Huff beschrijft hoe geweldig muziek is, zijn net als kunst.

Kortom, ik vind Dagen van gras een aanrader voor mensen die van goede literatuur houden en bereid zijn om te lezen wat iemand met een psychose meemaakt in zijn sublieme leven.