Een aangrijpende roman die je niet snel zult vergeten

Een hartverscheurende roman waarin twee verhaallijnen door elkaar lopen. Boudewijn Büch beschrijft enerzijds zijn kindertijd, in het bijzonder de relatie met zijn vader. Deze relatie verliep erg moeizaam. Zijn vader, Rainer Büch, was uit Duitsland gevlucht en ontsnapte ternauwernood aan een concentratiekamp. Die periode spookt nog dagelijks door zijn hoofd. Dit had soms wrede gevolgen voor het gezin. Maar Boudewijn blijkt als enige aardig met hem te kunnen opschieten. Anderzijds heeft hij het ook over zijn korte periode als vader. Boudewijn is homoseksueel, maar in een dronken bui maakte hij Mieke zwanger. Hun kind, Micky, was het enigste waar Boudewijn alles voor over had. Jammer genoeg haalde Micky nooit zijn zesde verjaardag.

Alles in het verhaal wordt gedetailleerd beschreven. Met als gevolg dat het op sommige momenten moeizame zinnen en onnodige zijtakken bevat. Waardoor het traag las en langdradig werd. Ondanks dat zorgden de beschrijvingen er ook voor dat ik me goed kon inleven. Daardoor werd ik echt geraakt door de verschillende verhalen.

Persoonlijk lees ik liever boeken die de spanning opbouwen tot aan het einde. Dit was hier niet het geval. Er wordt steeds afgewisseld tussen de twee verhaallijnen. De jonge Boudewijn verandert plots in een wat oudere man met een zoon. Dit was in het begin nogal ingewikkeld, maar het stoorde me niet. De afwisselende verhalen zorgden ervoor dat er geen spanningsopbouw was, waardoor het einde een teleurstelling was.

Kortom, werd ik geraakt door het boek, maar de schrijfstijl van Boudewijn Büch kon me minder bekoren. Ik vond het boek niet zo goed zoals vele anderen dat vinden, maar het heeft zeker een indruk op mij nagelaten.