Verrassende familiedrama!

Ik heb het boek ”De Passievrucht” leren kennen doordat het in de top drie van mijn Nederlandse leerkracht stond, en doordat de flaptekst mij nieuwsgierig maakte. Ik kan nu achteraf vertellen dat mijn nieuwsgierigheid ervoor gezorgd heeft dat ik een nieuw boek bij mijn favorieten heb!

De hoofdpersonage Armin (de ik-verteller) heeft een relatie met Ellen, wanneer ze een vruchtbaarheidstest nemen blijkt Armin onvruchtbaar te zijn. Hij heeft een bepaald syndroom, maar dit kan niet kloppen want hij had al een zoontje (Bo) met zijn ex-vrouw? Bo zag Armin al dertien jaar als vader, dus dit gaf een hele grote wending. Voor zijn relatie met Ellen had Armin een relatie met Monika, die doorheen het verhaal toch niet zo trouw bleek te zijn.

Het gehele verhaal draait rond de zoektocht naar de biologische vader van Bo. Het wekt heel wat spanningen op tussen Armin en Ellen. Ellen was de beste vriendin van Monika, waar hij haar regelmatig mee bedroog…Armin heeft het lastig en drinkt heel vaak. Uiteindelijk komen ze te weten wie de vader is, Monika had een briefje nagelaten voor Bo. Wie de vader was, had echt niemand zien aankomen!

Ik ben aangenaam verrast door dit boek, omdat het boven mijn verwachting was. De zinnen en stukken zijn niet langdradig, maar duidelijk. De motieven die worden aangehaald boeien mij enorm (rouwprocessen, relaties, bedriegen, (relatie)problemen…). De spanning in het boek zorgt ervoor dat ik continu wilde doorlezen, omdat het boek je nieuwsgierig maakt naar wie de vader nu echt zou kunnen zijn. Natuurlijk wordt het plot op het einde verklaard, maar die zal ik niet prijsgeven, ik raad het zeker aan dit boek te lezen als je van dit soort onderwerpen houdt!

De titel ‘passievrucht’ wordt niet echt uitgelegd, maar ik kan er zelf wel een invulling aan geven. Er zijn veel seksscènes, daarom het woord ‘passie’. Ook het woord ‘vrucht’ voor het ontstaan van een kindje, oftewel het niet vruchtbaar zijn en zijn zoontje Bo.

De manier waarop het boek is geschreven zorgt er ook echt voor dat je enorm met Armin meeleeft. Hij kan soms dingen doen die niet oké zijn, maar je kan hem wel begrijpen. Bijvoorbeeld wanneer hij veel drinkt of tegen Bo roept dat hij zijn zoon niet is, … De personages en het gehele verhaal zijn dingen die in het echte leven ook zouden kunnen plaatsvinden, dit zijn redenen waardoor dit een boek is die mij echt aanspreekt!

Ik heb niks negatiefs te zeggen over dit boek, en had het niet beter kunnen doen. Wie weet bevalt dit boek jullie ook zo goed?