woII in Indonesïe
Heather Morris is de gelauwerde auteur van verschillende romans over WOII, zoals 'De tatoeëerder van Auschwitz', en 'Het meisje dat twee kampen overleefde'. Ik lees graag boeken over WOII die zich niet afspelen binnen Europa, en die een minder gekende kant belichten. Ik was dan ook enorm benieuwd naar 'De vrouwen van het kamp' die zich afspeelt in Azië.
In 1942 , Singapore, vertrekt het koopvaardijschip de Vyner Brooke, met aan boord 182 vluchtelingen (evacuees), maar er was maar plaats voor 12 passagiers. Net voor Banka werd het aangevallen door Japanse oorlogsvliegtuigen en het schip zonk. Aan boord bevond zich de Engelse muzikante Norah Chambers, met haar man en schoonzus. Maar ook Nesta James, een Australische verpleegkundige.
Ze weten de kust te bereiken van Indonesië maar worden gevangen genomen en naar het interneringskamp Palembang op Sumatra gestuurd. Ze hebben enkel elkaar om te overleven en het wordt een helse tocht.
Ik had het wat moeilijk om in het boek te komen, hoewel ik fan ben van historische fictie gebaseerd op waargebeurde feiten. Het lijkt wel alsof de auteur het verhaal gevoelloos neerzette, met vlakke conversaties. Het geheel komt bij mij ook over als een rommeltje. Hierdoor was het ook moeilijk een soort van connectie met de personages te voelen. Dit is zonde, want op zich is dit wel een sterk verhaal, het mist alleen een betere uitwerking. Komt dit zo vlak over omdat de auteur geen diepgaande research deed? Of gewoon aan haar schrijfstijl? Haar boekpublicaties volgen elkaar op in een snel tempo, en de thema's die ze aanhaalt vergen toch wel wat onderzoek... Heather Morris lijkt dan ook weer een van die schrijvers die kwantiteit vooropstelt boven kwaliteit. In dit geval is dit zonde, gezien het mooie verhaal die ze probeert te brengen.
De epiloog vond ik dan wel weer knap geschreven, maar deze waren niet door de auteur zelf geschreven, maar door de nazaten van de overlevenden van het kamp.
Ik scoor dit boek dan ook een teleurstellende 2.5 ster.
