Het mist dat sprankeltje woordkunst...

Ik moet toegeven dat ik enigszins teleurgesteld ben in het boek. Het is zeker vlot geschreven, dat kan ik niet ontkennen, maar het heeft mij niet de verwondering gebracht die ik had gehoopt te ervaren.

Laten we eerst de positieve aspecten van het boek bespreken. Het verhaal leest gemakkelijk en je kunt het in principe in een dag uitlezen. De woordenschat blijft over het algemeen vrij standaard, hoewel er af en toe verouderde woorden voorkomen, wat wellicht komt door de editie uit 2008 die ik heb gelezen. Het verhaal zelf is niet bijzonder ingewikkeld, het volgt het gebruikelijke stramien van een mysterie- en thrillerboek: iemand verdwijnt en de hoofdpersoon gaat op onderzoek uit. Ook het einde verdient de lof die het al vaak gekregen heeft. Ik had al veel positieve geruchten gehoord over het plot van het boek en ik kan die alleen maar bevestigen. Al met al is dit boek dus zeker een aanrader.

Toch wil ik ook enkele frustraties uiten over bepaalde pijnpunten. Ten eerste is er het ritme van het verhaal. Hoewel het boek slechts 97 pagina's telt, vind ik dat het ritme soms onnodig uitgerekt of helaas verkort wordt. Zo vond ik de beschrijving van de badmintonwedstrijd tussen Frankrijk en Nederland wat te langdradig. Natuurlijk begrijp ik dat dit een belangrijk element is om te laten zien hoe Rex probeert zijn leven weer op de rails te krijgen, maar naar mijn mening had er meer focus gelegd kunnen worden op de relatie tussen Lieneke en Rex, om zo de inzet van het verhaal te vergroten en te voorkomen dat het einde zo slapjes aanvoelt.

Misschien ligt het aan mij, maar de emoties wisten me niet echt te raken. Hoewel Tim Krabbé meesterlijk is in het opbouwen van spanning, slaagde hij er niet in om andere emoties bij mij op te roepen. Woorden kunnen je normaal gesproken al in één zin bij de keel grijpen, maar dat miste ik hier. Er ontbrak wat diepgang en gedetailleerde beschrijvingen van zware gebeurtenissen die mij meer in het verhaal hadden kunnen trekken. Bijvoorbeeld de nachtmerrie die Rex heeft, had naar mijn mening nog indringender beschreven kunnen worden. Ook de rol van Lieneke tijdens dit moeilijke proces had meer uitgewerkt kunnen worden om haar een grotere impact op het einde te laten hebben.

Ik zou niemand afraden om het boek te lezen. Als je van mysteries en duistere plots houdt, moet je het zeker eens gelezen hebben. Toch mis ik bij Tim Krabbé dat sprankeltje aan magisch woordenschat en woordkunst. Daarom ben ik ervan overtuigd dat er betere mysteries zijn dan deze.