Op één middag uit, voor altijd in mijn gedachten

Ik heb Het gouden ei in één namiddag uitgelezen, vol nieuwsgierigheid en zonder besef van tijd. Sinds die dag kan ik het verhaal niet loslaten, in gedachten dwaal ik er af en toe heen. Tim Krabbé heeft wat met me gedaan, de Autoroute du soleil zal nooit meer hetzelfde zijn.

Tijdens de doorreis naar hun vakantiebestemming in Frankrijk stoppen Saskia en Rex aan een tankstation langs de Autoroute du soleil. Saskia keert niet terug na het halen van drankjes, er is geen spoor van haar te vinden. Noch Rex, noch iemand anders hebben iets gezien, zelfs de bewakingscamera’s niet.

Na acht jaar, wanneer Rex verder probeert te gaan met zijn leven en een nieuwe vriendin heeft, plaatst hij toch nog eens een opsporingsbericht in de krant. Hoe kan het toch dat niemand ooit nog van Saskia heeft gehoord? Plots lijkt het of iemand hem probeert te bereiken om hem te vertellen wat er die zomeravond is gebeurd. Wil Rex echt zo graag de waarheid weten, of laat hij het beter voorgoed achter zich?

Aan het eind van het boek stond ik perplex over hoe goed de inhoud van zo’n kort verhaal kan zijn. Vooral het personage van Raymond Lemorne riep achteraf veel vragen bij me op. Hoewel hij amper vernoemd wordt in besprekingen over dit boek, speelt hij een cruciale rol. De afwisselingen tussen de verhaallijn van Rex en die van Raymond zijn zo opgesteld, dat je als lezer een vermoeden hebt van wat gebeurd is, nog voor Rex het zelf weet. Dit zorgt voor de juiste hoeveelheid spanning en de nodige aandacht om het mysterie zelf te willen oplossen.

Je kan niet over dit boek spreken zonder te benadrukken hoe goed de titel is gekozen. Aan het begin wordt kort uitgelegd waar het gouden ei voor staat en doorheen het verhaal lees je meerdere verwijzingen. Ook hier heb ik bewondering voor de auteur.

Ik koos ervoor om dit boek te lezen nadat mijn leerkracht Nederlands het voorstelde in de les. Ik kies normaal niet direct voor het genre thriller, maar ik ben toch dankbaar dat ze me warm heeft gemaakt voor Het gouden ei. Ik raad dit boek aan iedereen aan, van lezer tot niet-lezer. Het bezit de juiste kracht om iemand die niet graag leest te tonen wat een boek met je kan doen en dat op een beperkt aantal bladzijden.