Prachtige schrijfstijl, sublieme sfeer

Hilary Byrd is een depressieve en gefrustreerde Engelse bibliothecaris uit Petts Wood in het zuidoosten van Londen.

(…)Hij heeft een hekel aan de nieuwe kasten op wielen, de self-checkout stations, de nieuwe luidruchtige bibliothecaresse, het uitgescholden worden door kleine meisjes en oude mannen (…)

De wereldvreemde vrijgezel wil in het verre India tot rust komen. Hij is al op verschillende plaatsen in India geweest als na een ontmoeting met de Padre, een oudere protestantse priester, hij in een bergdorp in het zuiden van India in het missiehuis achter de pastorie van de Padre kan verblijven. Dit missiehuis staat immers leeg nu de Canadese missionaris Henry Page naar zijn land moest terugkeren.

En er zijn meerdere kleurrijke personages.

Jamshed is een tuktuk-chauffeur die Hilary bijna dagelijks rondrijdt naar het dorp, de bibliotheek, de botanische tuinen, de winkels... Zijn neef Ravi is kapper en droomt van een carrière als countryzanger.

De Padre heeft een adoptiedochter Priscilla die zonder duimen en met het ene been langer dan het andere door het leven hinkt. Verder is er nog de lusteloze hond Ooly en het scharminkel paard Stephan.

Al vroeg besef je echter dat er iets met Hilary zal gebeuren en de ontknoping houdt je in de ban. De politieke context waarbij religieuze nationalistische spanningen broeien, druppelt immers het verhaal binnen met fatale gevolgen.

Dit boek geeft me kippenvel. Buiten het verhaal zelf is het de accurate sfeer van het bergdorp in India waar de 50plusser Hilary zich terugtrekt om te herstellen van een geestelijke inzinking.

Carys vermeldt in haar dankwoord: ‘Wie bekend is met de voormalige Britse regeringspost Ootacamund (‘Ooty’) in de Nilgiri-heuvels van Tamil Nadu in het zuiden van India, zal die in dit boek terugvinden.’

Laat me nu zelf over de 50 zijn, in de bibliotheek werken en jaren geleden alsof het gisteren is met de blauwe trein door de Nilgiri-heuvels naar Ooty hebben gereisd.