We hebben niet alles in de hand

Het Proces geschreven door Franz Kafka was zeker een uitdaging. Ik heb dit boek vooral gekozen omdat ik het existentialisme een zeer interessant onderwerp vind. Hoewel ik het algemene verhaal begreep, vond ik het zeer moeilijk de onderliggende betekenissen te vinden.

In het kort gaat het over een man genaamd Jozef K. die plotseling een proces heeft. Zelf heeft hij geen idee waar het over gaat en kan hij het ook niet ontrafelen. Verder komt hij een aantal mensen tegen die hem proberen te helpen op hun eigen manier.

Ik vond het zelf vrij moeilijk om echt op te gaan in het boek vanwege de moeilijkheid. Dit kwam zeker door de moeilijke zinsconstructies die gebruikt werden. Er werd vooral verteld vanuit het ik-personage, het was dus Jozef K. die vertelde. Ook moest ik goed opletten, want door de nogal ingewikkelde zinsconstructies was het soms wel moeilijk te weten over wie Jozef K. aan het spreken was.

Verder was het zo dat bepaalde delen in het boek vreemder klonken naarmate ik erover dacht. Zo was het bijvoorbeeld zeer vreemd dat de inlichting over het proces in het appartement van Jozef K. en zijn buren gebeurde.

Hoewel ik het concept, waarbij er iemand een proces krijgt zonder enig idee waarover het kan gaan, interessant vind, vond ik het nogal langdradig. Een voorbeeldje uit het boek is wanneer Jozef K. bij Titorelli langskwam om hulp. Dit kon een vrij korte scène zijn, maar er werd heel erg gefocust op details, zoals op de meisjes die steeds zaten te fluisteren achter de deur, of hoe Jozef K. over alles wat hij zag nadacht. Voor mij werd het hierdoor vaak nogal eentonig en daarbij deze overbodige details hinderden zo ook het vlotter lezen.

In het algemeen vond ik het zeker geen slecht boek, maar het was zeker geen gemakkelijk boek, waardoor ik zeker ben dat ik ook heel veel van de achterliggende betekenissen niet heb begrepen.