C'est tout ou rien

Met alle media-aandacht die de verfilming van het eerste boek van Lize Spit in 2021 kreeg, vond ik dat het tijd werd om toch maar eens een boek van haar te lezen. Met “Het smelt” scheerde ze hoge toppen, maar de titel “Ik ben er niet” sprak me meer aan. Gesteund door de aanbevelingen van familieleden om meteen haar tweede boek te lezen, koos ik dan ook voor deze roman.

Leo en Simon; een droomkoppel dat al jaren samen doorbrengt, elkaar tot in de kleinste details kent en niet meer zonder elkaar zou kunnen. Het lijkt alsof ze nooit van de roze wolk zullen vallen. Na tien jaar komt daar echter verandering in: Simon komt op een dag thuis met een tattoo en geeft hiermee het startschot van het overhoophalen van hun hele leven.

Ik ben er niet lezen is eerlijk gezegd een uitdaging geweest. Het boek telt maar liefst 570 pagina’s en bevat niet altijd de makkelijkste taal. Het heeft me dan ook wat meer tijd gekost om het boek uit te lezen dan anders.

Doorheen het boek werd er veel gebruik gemaakt van lange, specifieke beschrijvingen. Lize Spit staat er dan ook om bekend om ‘trage’ romans te schrijven. Hoewel ik dacht dat het boek hierdoor kon tegenvallen, heb ik me er niet aan gestoord. Het hielp vaak om ruimtes beter voor je te zien of om je beter in te leven in Leo. We zien namelijk alles vanuit haar perspectief (ik-verteller). De gedetailleerde beschrijvingen van Simons gedrag en vervolgens Leo’s gedachten bijvoorbeeld, nemen je volledig mee in haar perplexiteit:

“Ik zat hem inderdaad sprakeloos aan te kijken. Niet enkel vanwege het feit dat hij een tattoo had laten zetten recht op onze kwekerij, vooral vanwege de manier waarop hij ermee was thuisgekomen, het vreemde gevoel dat mij bekroop nu ik hem op bed zag zitten.” (pg. 16)

Daarnaast wordt er ook versprongen in de tijd. Het ene moment is er een hoofdstuk dat handelt over het verleden (flashback), in andere hoofdstukken gaat het over de toekomst (flashforward). Op die manier liet Spit je kennis maken met de personages en tegelijkertijd hield ze de spanning in het boek over wat nog komen zal.

Ik ben heel blij dat ik dit boek als ‘gelezen’ kan aanvinken. Lize Spit heeft met Ik ben er niet een heel knap werk doen ontstaan dat handelt over mooie, moeilijkere thema’s en dat je soms helemaal meeneemt in de gedachten van personages.