Een emotionele rollercoaster

Ik heb het boek “Daar waar de rivierkreeften zingen” van Delia Owens gelezen. Wie graag een emotionele rollercoaster leest, waarbij het je soms tot zo diep in je hart raakt dat je een traantje moet wegpinken, dan is dit boek zeker iets voor jou.

Een verlaten kind helemaal alleen achtergelaten in het moeras. Verlaten door haar familie en geliefden. De protagonist heet Kya. Niemand bleef bij haar en vanaf dat ze vier jaar oud was heeft ze voor haarzelf moeten zorgen. Verlatingsangst, sociale angst , schrik voor de buitenwereld. Kya had het allemaal, maar is er toch altijd doorgekomen. Je wordt meegenomen in haar leven vol liefde, verdriet en geheimen. Een plottwist op het einde laat je helemaal verward achter. Zelf na het lezen van het boek bleef het verhaal in je hoofd spoken.

In het begin van het verhaal vond ik het wat moeilijk om er echt in te komen. Er waren zodanig veel beschrijvingen dat het soms wat ingewikkeld werd om echt te begrijpen waarover het verhaal nu ging. Eenmaal ik in het verhaal was dan las het als een trein. De ruimte waarin het verhaal zich afspeelde was vooral het moeras. Hoe verder in het verhaal hoe meer verbanden je kon leggen met haar jeugd en haar jong volwassen jaren. Een voorbeeld hiervan is de mannen die ze aantrok. Vooral Chase zag ik hier als een reflectie van haar vader. Hij heeft haar moeder op precies dezelfde manier behandeld. Verleid, geslaan, verkracht. Het begon allemaal mooi en eindigde in een nachtmerrie. Ze begreep uiteindelijk ook waarom haar moeder haar had verlaten. De angst voor haar man en wat hij haar kinderen zou aandoen was groter dan al het andere. De liefde tussen Tate en Kya vond ik heel mooi beschreven. Het was zo eenvoudig en intiem. Ze trokken zich niets aan van de buitenwereld en handelden zoals zij het wilden. Dat bewonder ik heel erg want in de maatschappij waar we nu leven trekken we ons veel te veel aan van de buitenwereld en wat anderen over ons denken. Hoe ze telkens weer bij elkaar terecht kwamen toont hoe echt hun liefde voor elkaar is en dat wat ze ook meemaken toch samen zullen eindigen. Hoe ze het heel haar leven in haar eentje heeft gered vind ik wonderbaarlijk. Zo zie je maar dat je op het einde van de dag altijd jezelf nog hebt om op te rekenen.

Ik zou dit boek iedereen aanraden. Het is een heel ander genre dan de meeste boeken. Hoe onwaarschijnlijk het verhaal in onze ogen lijkt het laat ons nadenken over bepaalde zaken in ons leven.