De angst won. De post won.

In weerwil van de woorden gaat over de lijdensweg van Pol Verholst en zijn fobie voor post, meer bepaald het openen van brieven. Het is zo erg dat z’n huis vol brieven ligt, waaronder ook vele achterstallige betalingen. Daardoor is zijn huis praktisch onbewoonbaar geworden. Bovendien zijn water en elektriciteit afgesloten door weigering van betaling. Hij zou zijn fobie graag naar zichzelf willen vernoemen. Pol fantaseert over zijn toekomst en de scenario’s die hem te wachten staan. Van de politie die hem komt ophalen tot zijn proces in de rechtszaal. Hij geeft zijn levensverhaal weer met alle kronkels en hoogtepunten, van de bewondering voor zijn vader en diens beroep tot het romantiseren van tanden analyseren.

Dit alles verwoordt Dimitri Verhulst in z’n befaamde schrijfstijl. Hij is steeds direct in zijn taalgebruik en is niet vies van wat controverse. De inhoud van het verhaal stelt weinig voor, maar is geschreven opdat de leeservaring vermakelijk en aangenaam is. Je ziet dat hij naast schrijver ook dichter is, je vindt talloze alliteraties en woordspelingen terug, net als rijm. Humor is een belangrijke component in de verhalen van Dimitri Verhulst, sommigen wisten te vertellen dat ze moesten gieren, lachen, brullen. Dat was bij mij niet het geval, maar je voelt wel dat er altijd een humoristische ondertoon is. Wat opvalt is, dat hij simpele pipikakahumor gebruikt, met woorden zoals pissoloog of kakapipitalisme.

Voor onervaren lezers kan het moeilijk volgen zijn, want de schrijver maakt graag gebruik van moeilijke, dure woorden en ingewikkelde zinsconstructies, die mooi klinken als je ze daadwerkelijk snapt. Zeker de eerste pagina’s moet je er nog wat aan wennen, maar daarna vlieg je erdoor en heb je het boek in nog geen uur tijd uitgelezen. Het boek telt slechts 86 pagina’s en is geschreven voor lezers die een drukke agenda hebben. Het pocketformaat neemt weinig plaats in en is ideaal om overal mee te nemen.

Dimitri Verhulst heeft ongetwijfeld betere romans geschreven. In weerwil van de woorden is te kort om een echte klepper van het boek te maken, maar betere boeken van dit kaliber met een gering aantal pagina’s zul je moeilijk tot niet kunnen vinden.