Een onvermijdbaar gevecht tegen de natuur

Op een lege plek tussen twee alinea’s van deze korte roman wordt een man in een kajak getroffen door bliksem. Hij ontwaakt ver van de inham op open zee, zonder enig besef wat hem overkomen is. De man ondergaat de krachten van de natuur, het is een onverbiddelijke strijd. Zolang er leven is, is er hoop.

Cynan Jones weet in 100 pagina’s met vele metaforen de oneven strijd van de man tegen de natuur subliem uit te schrijven. Door de korte alinea’s vermindert je aandacht voor het verhaal tijdens het lezen nauwelijks. Krachtige, beknopte zinnen en witruimtes tussen alinea’s zorgen voor de indruk dat het geen roman is, maar een gedicht van 100 pagina’s.

Naarmate het verhaal vordert, blijkt al snel dat het een uitzichtloze situatie is. Zijn leven hangt aan een zijden draadje. De man, doodop door het gevecht met de zee, geeft de hoop niet op. De illusie dat een zwangere vrouw hem opwacht op het strand, is de verklaring voor zijn doorzettingsvermogen. Als hij het land nadert, verschijnen kliffen en loopt hij de dood mogelijk tegemoet.

Deze sinistere roman legt de nadruk op zelfbeheersing, onze eigen angsten, de motiverende liefde en geeft die strijd realistisch weer. Het was kort, maar zeer krachtig.