Mevrouw Verona daalt de heuvel af

Een boek hoeft niet lang te zijn om goed te zijn. Dat heeft dit boek weer eens bewezen. In het beperkte aantal pagina’s kun je genieten van dit wonderlijke, sentimentele verhaal. Zonder dat je het weet, heb je dit boek afgerond.

Het verhaal start met een stuk filosofie. Hierna wordt de overgang gemaakt naar Veronica die nadenkt over haar leven bij het afdalen van de heuvel. Op een koude winterdag daalt Veronica voor de laatste keer de heuvel af, wetend dat ze niet in staat is terug te keren. Ze gaat op een bankje zitten en wacht haar laatste momenten af. Door middel van flashbacks kom je veel te weten over het leven van Veronica. Ze vertelt over de inwoners van het dorpje Oucwègne waar ze woonde. In het bijzonder gaat het over haar geliefde, meneer pottenbakker. Ze vertelt over al de prettige momenten die ze samen beleefden. Verona neemt sentimenteel afscheid van de wereld en weet dat ze weer herenigd zal worden met meneer pottenbakker.

Het is een eenvoudige verhaallijn maar er is goed over nagedacht. In grote lijnen is het boek vlot te begrijpen, echter is er over elke zin behoorlijk nagedacht. De doordachte schrijfstijl van Dimitri Verhulst dwingt je sommige passages soms meermaals te lezen. Dit boekt lijkt mij toepasselijk voor mensen die een naaste verloren hebben en dit willen verwerken.