De perfecte tweestrijd tussen 2 vrouwelijke personages.

Norwegian Wood van de Japanse schrijver Haruki Murakami was het eerste boek dat ik las van hem. Het is het mooiste liefdesverhaal dat ik ooit las en nog nooit voelde ik de gevoelens van een personage zo overkomen op papier.

Het boek begon wat vaag, wanneer het hoofdpersonage Watanabe op een vliegtuig zit en het lied Norwegian Wood van The Beatles luistert. Dit riep vele herinneringen bij hem op en later in het boek kom je ook te weten dat hij al heel wat heeft meegemaakt. Het verhaal wordt namelijk vanuit de vertellende ik-perspectief geschreven. Hij kijkt steeds terug op de momenten uit zijn leven. Hier en daar wordt er dan ook een terugwijzing of flashback gebruikt. Bijvoorbeeld wanneer hij denkt aan de dag wanneer zijn vriend Kizuki om het leven is gekomen op 16-jarige leeftijd.

Bovendien zie je ook de perfecte tweestrijd tussen Naoko en Midori. Tussen Naoko en Watanabe is er een bijzondere relatie omdat ze beiden Kizuki’s dood met zich meedragen. Ze weten dus niet wat ze voor elkaar voelen en de schrijver verwoordt dit prachtig in onderstaand citaat.

“Zij was niet op zoek naar mijn arm, maar naar de arm van iemand anders. Ze zocht niet mijn warmte, maar de warmte van iemand anders. Ik voelde me bijna schuldig voor wie ik was.”

Ik vond het boek vernieuwend, want meestal lees ik graag een boek met wat meer spanning in. Echter had ik toch zin om eens iets nieuws te proberen. De spanning was in dit boek niet nodig om meegesleurd te worden in het verhaal. De gedachtes van de personages en de dialogen zorgen ervoor dat je als het ware meespeelt in het verhaal.

Verder heeft Haruki Murakami ook een unieke schrijfstijl omdat hij zware onderwerpen als zelfmoord, liefde, depressie en eenzaamheid toch op een luchtige manier kan brengen. Daardoor besef je tijdens het lezen niet wat de personages allemaal meemaken, maar wanneer je een pauze neemt of klaar bent met het boek te lezen, voel je pas hoe heftig dit boek kan zijn.

Concluderend vind ik dit boek echt een pareltje. Het is zeker aan te raden en dit verhaal verrijkt je geest over het denken en doen van een tiener. Meestal sta je er niet bij stil wat sommige mensen al meegemaakt hebben, dus dit boek zou hen zeker kunnen helpen.