Een absurde wereld met realistische trekjes

Korte verhalen lenen zich uitstekend om er net voor het slapen gaan van te snoepen. Niets beter dan met een glimlach van verwondering weg te dromen. Zo dacht ik, toen ik de verhalenbundel van Etgar Keret dicht klapte.

Toch geldt deze gedachte niet voor elk van zijn verhalen. Sommige zijn mysterieus of zelfs donker, maar allemaal geven ze je een gevoel dat alles kan in de wereld van Keret. En, hoe absurd die ook is, je herkent er de realiteit in. In stukjes, verwrongen, vergroot, alleen een beeld … ergens zit het echte leven er in.

Zo vind je in ‘Kies een kleur’ een samengebalde maatschappij, met verschillend gekleurde mensen en dingen, zwart, wit, geel, bruin, zilverachtig, goudkleurig, ‘goede’ en ‘slechte’ mensen, met religies die een mengeling zijn van enkele die we in ons bestaan kennen, met geweld en met liefde, met echte karakters en wijze bedenkingen.

‘Leugenland’ is pure fantasie, het lijkt een sprookje. En net als in andere sprookjes kan Keret het niet laten om er hier en daar diepere gedachten en gevoelens in te strooien.

Vaak kan hij in een erg kort verhaal een spanning creëren, die natuurlijk naar een ander einde leidt dan wat jij voor ogen had.

Wat een fantasie! Je kan je goed voorstellen hoeveel plezier de auteur zelf heeft beleefd aan het uitdenken en uitwerken van zijn verhaal.

De eerste zinnen zetten telkens de toon, de rest vloeit daaruit voort. Kijk maar eens bij ‘Wat zit er in onze broekzak?’. Grappig en erg mooi, zelfs ontroerend.

Alleen jammer dat de vertaling niet altijd even consequent is, maar dat is een schoonheidsfout.

Natuurlijk zal niet elk verhaal bij iedereen even goed binnenkomen. Maar Etgar Keret slaagt er telkens in de lezer een bijzondere wereld binnen te leiden, een wereld die in zijn verbeelding echt bestaat. En waar jij, op dat moment, heel graag bereid bent mee in te stappen.

Geen wonder dat deze auteur ook scenario’s en graphic novels maakt en dat zijn werk vaak werd vertaald, bekroond en verfilmd.