Meeslepend, verslavend en onthutsend

De waarheid van Colleen Hoover is een fantastische keuze voor wie houdt van spannende boeken. Je wordt mee getrokken in het verhaal vanaf de eerste pagina en de spanning blijft hoog tot ongeveer het einde. Ik vond het een geweldig verhaal dat zeer goed wist hoe het zijn lezers kon boeien. Toch verloor het verhaal tegen het einde deze spanning.

De waarheid gaat over een onbekende schrijfster, Lowen. Zij krijgt een aanbod om de populaire serie van Verity Crawford verder te schrijven doordat Verity in een coma is beland. Wanneer Lowen bij haar en haar man, Jeremy, hun huis aan komt om door Verity haar aantekeningen te gaan, vindt ze een autobiografie. Hierin leert ze over Verity haar nare kanten en voelt Lowen haar niet meer op haar gemak in het huis. Het helpt Lowen ook niet dat tijdens haar verblijf er iets begint te groeien tussen haar en Jeremy.

Het verhaal heeft een ik-schrijver, namelijk Lowen. Zo komen we samen met haar beetje per beetje meer te weten over zowel Verity, haar karakter en ook over de ongelukkigheden die de familie al heeft moeten doorstaan.

Door het manuscript dat zowel Lowen als wij, de lezer, lezen krijgen we een blik op Verity haar verleden en de tijd die ze met Jeremy heeft doorgebracht, maar we krijgen ook over de nare kanten van van Verity te lezen waardoor de afkeer voor haar groter en groter wordt. Het is dus een kaderverhaal, we lezen het verhaal van Verity in het verhaal van Lowen.

Het verhaal bouwt een spanning op die ervoor zorgt dat je wilt blijven verder lezen en dat er steeds meer puzzelstukjes op zijn plaats vallen, zo komen we te weten of de dood van haar twee dochters wel echt een toeval waren. Zo een verhalen waarbij je zelf kan meedenken en zoeken, apprecieer ik wel.

Door de langzame opbouw van de spanning, waren mijn verwachtingen voor het einde zeer hoog en voldeden ze er uiteindelijk niet aan. Het einde leek anticlimactisch, gelukkig pikte de spanning nog even terug op. Het werd jammer genoeg lang uitgerekt waardoor ik mijn interesse tegen het einde verloor.

De spanning is dus groter doorheen het verhaal en het einde is toch wat teleurstellend. Desondanks vond ik het een goed opgebouwd boek dat zeker wist hoe het spanning moest opwekken en het ook min of meer kon behouden. Het is dus een aanrader.