Het moois dat we delen

Het boek ‘Het moois dat we delen’ van Ish Ait Hamou is een adembenemend boek met veel onverwachte wendingen. Vooral de verwijzingen naar de variaties in verschillende culturen vind ik geweldig. Het boek kaart vele hedendaagse onderwerpen aan. Het verhaal zou echt kunnen gebeurd zijn maar behoort tot de fictie.

Het boek heeft in feite twee belangrijke personages. Het hoofdpersonage is Soumia, een Belgische met een Marokkaanse achtergrond. Soumia komt net uit de gevangenis na vijf jaar vast gezeten te hebben. Samen met haar jongere broer en vader wonen ze in één appartement. De reden voor haar incarceratie, is haar medeplichtigheid bij de terroristische aanslag in Brussel. Doorheen het boek komen we te weten dat ze een taxi-terroriste was. Zij vervoerde dus de terroristen naar een bushalte waarna ze later het leven zouden nemen van onschuldige mensen. Het tweede belangrijke personage is Luc, hij is een wat oudere en Vlaamse man die al een tijdje zijn vrouw, Maria, is verloren. Luc heeft het er moeilijk mee dat zijn wijk compleet verandert met de toename van het aantal buitenlanders. De vrouw van Luc kwam om tijdens de aanslagen waarin Soumia een belangrijke rol speelde. Wat de situatie nog minder makkelijk maakt, is het feit dat ze in dezelfde wijk wonen. Ook al weet je wat Soumia heeft gedaan en wat Luc heeft doorstaan door het verlies van zijn vrouw, toch krijg je empathie voor beide personages. Dit heeft me sterk verrast.

De titel werd maar één keer vermeld, dat gebeurt in een gesprek over Maria tussen Soumia en Luc. Hij vertelde haar: ‘Vierenveertig jaar getrouwd blijven doe je door elkaar te vergeven. Dat was het moois dat we deelden.’. Ik zie daarin een metafoor voor onze huidige maatschappij. We moeten elkaar leren vergeven. Niet vergeten maar wel proberen te vergeven. Als je dat niet doet, zorgt dit enkel maar voor meer haat en nog meer pijn. Dit zijn beide nefaste gevoelens die we beter maar kunnen vermijden. Dit probeert Luc ook te doen met Soumia. Haar te vergeven. Je leert de twee personages steeds beter kennen. Het boek doet je ook nadenken over hoe onze samenleving omgaat met diversiteit en racisme.

Ik vond het een interessant boek om te lezen en was ik tamelijk verbaasd van het aantal hoofdstukken. Het verhaal heeft me veel doen nadenken over mezelf en wat het inhoudt om elkaar te kunnen vergeven.