Het Lied van Ijs en Vuur: Het Spel der Tronen

Het Spel der Tronen: Het Lied van Ijs en Vuur is een meesterwerk van schrijven. De wereld die het boek creëert bevat zoveel details dat het moeilijk wordt ze allemaal te onthouden. Elk personage wordt gedreven door zijn eigen ambities en verleden, wat enorme diversiteit met zich meebrengt. Elk personage heeft zijn goeie en slechte kanten, waardoor je medelijden krijgt met mensen die verschrikkelijke dingen gedaan hebben. Bij veel personages wist ik niet als ik ze als goed moest beschouwen of slecht, wat voor mij bewijs is dat de personages erg realistisch geschreven zijn.

Het is ook niet je typische fantasieboek. Magisch fenomenen nemen de voorgrond niet in het verhaal. Draken zijn immens sterk, maar toch ligt de nadruk op de politieke en persoonlijke conflicten tussen de verschillende personages.

Wat ik het beste vind van dit boek, is de onvoorspelbaarheid. Geen van de personages bezit het zogenaamde “plot armor”. In andere boeken worden hoofdpersonages soms beschermd door “geluk” te hebben. George R.R. Martin doet hier niet aan mee. Je favoriete personages worden zonder medelijden afgeslacht. Al zijn ze de meest deugdzame mensen in het hele verhaal, er is geen zekerheid dat ze uit het niets, zonder genade sterven. Voor mij is dit zowel iets moois als iets lelijks. Er is de constante angst en spanning die ervoor zorgt dat je blijft lezen, maar op het zelfde moment kan het ook je hart breken.

Ten slotte is "Het Spel der Tronen: Het Lied van Ijs en Vuur" een fantastisch boek. Het is het lezen zeker waard. Als je houdt van een fantastische schrijfstijl, politieke worstelingen en een rijkelijk gerealiseerde wereld, dan is dit boek zeker iets voor jou.